Page 5 - 80 พรรษา ราชนีศรีไผท
P. 5
(3)
คำนำ
“กวีวัจนะ”เป็นการแต่งบทร้อยกรองที่รวม โคลง ฉันท์กาพย์
และกลอน เข้าไว้ด้วยกันในหนึ่งสำนวนหรืออาจเรียงลำดับเป็นอย่าง
อื่นก็สุดแต่จะกำหนด ถือเป็นศิลปะด้านวรรณกรรมแบบหนึ่งของไทย
ที่สืบทอดกันมาแต่โบราณ โดยคำประพันธ์ดังกล่าวมักแฝงความรู้
ความคิด วิทยาการ รวมทั้งเรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในยุค
สมัยนั้น ทำให้สามารถถ่ายทอดถึงชนรุ่นหลังได้ สมัยก่อนการบันทึกเป็น
ลายลักษณ์อักษรยังไม่แพร่หลาย ต้องใช้วิธีจดจำและเล่าต่อๆ กันมา
การที่เรียงร้อยเรื่องราวเป็นคำที่คล้องจองนั้นช่วยให้จำได้ง่ายขึ้นและ
ได้อรรถรสอันไพเราะข องภ าษาที่กลั่นก รองอ ย่างละเมียดล ะไมอีกด ้วย
ในปัจจุบัน โลกของการสื่อสารถ่ายทอดเป็นไปอย่างกว้างขวาง
และฉับไว ผู้สนใจในวรรณกรรมประเภทร้อยกรองกลับอยู่ในวงจำกัด
และน บั ว นั จ ะล ดน อ้ ยล งท ั้งก ารอ ่าน การป ระพนั ธ์ สำนกั พ ิมพ์ มหาวิทยาลยั
สุโขทัยธรรมาธิราช ได้เล็งเห็นความสำคัญในการส่งเสริมให้มีผู้อ่าน
และผู้ประพันธ์วรรณกรรมร้อยกรอง จึงได้จัดการอบรมเชิงปฏิบัติการ
ใหแ้ กเ่ ยาวชนในก ารป ระพนั ธร์ อ้ ยก รองป ระเภทบทก ววี จั นะแ ละจ ดั ป ระกวด
ผลงานว รรณกรรมร้อยก รองประเภทบทกวีวัจนะ และถือโอกาสป ี ๒๕๕๕
ซึ่งเป็นปีมหามงคลครบรอบวันเฉลิมพระชนมพรรษา ๘๐ พรรษา จึงจัด
