Page 15 - ประถม ก กา ประถม ก กา หัดอ่าน
P. 15
ปฐมมาลา
9
๏ เหมอื นคำ�กเ็ ห็น แลคำ�วา่ เป็น วา่ เยน็ นี้นา
ควรใส่ไม้นั้น กระชัน้ วาจา แมน้ ไม่มมี า อา่ นว่าช้าที
๏ ์ น้ีไซร้ ถา้ ท่านเขียนไว้ ที่ใดกด็ ี
ท่านว่าอย่าอ่าน สรรพส์ ารบาญชยี ์ คำ�ควรล้วนด ี มีใจจินดา
๏ เขียนไว้ให้เหน็ แต่ภใหเ้ ป็น คำ�สอนกลอนมา
ถ้าใครใคร่รู ้ ให้ดูสารา เพียรยลค้นหา จนิ ดามะณี
๏ จะให้ว่าจน สิน้ สารนุสนธิ ์ กลอนกนไม่มี
กุมารเรยี นร�่ำ ใจจ�ำ วาจี ด�ำ ริหวิธี มีในแม่กน
๏ ดูกอ่ นกมุ าร ร�ำ่ เรยี นเขียนอ่าน หว่านเขา้ เอาผล
การไรไม่ด ี ถ้ามีในตน บั่นรอญผ่อนปรน ใหพ้ ้นสนั ดาน
๏ เล่ห์คนฟนั ไม ้ บนั่ ตน้ ลนไฟ ไมม่ วี ิญญาณ
อ่อนโอนมาได ้ นำ�ใช้ในการ ปฤชาชำ�นาญ วิจารณ์จำ�เพยี ร
๏ อยู่ใกลผ้ รู้ ้ ู เล่นเร่เตร่อยู่ ไม่รอู้ า่ นเขยี น
เหมือนมณั ฑกุ ะ ในสระจ�ำ เนียร มาลาอาเกยี รณ์ พาเหียรกลิ่นไกล
๏ บไดก้ ลำ้�กลนื กลิน่ เรณูร่ืน ชื่นชูฟูใจ
ผะกาเกสร ขะจรหล่นไป ทถี่ นิ่ อาไศรย์ บ่ได้ปรดี ี
๏ ผมู้ ีปฤชา อยู่ไกลไคลคลา มาเรียนคำ�ภีร์
วจิ ารณ์ใจจำ� รูค้ �ำ บาฬี ไม่เนน่ิ นานป ี มีปฤชาญาณ(๑)
๏ เหมือนหมู่ภะมร ได้กล่นิ เกสร สญั จรบนาน
เรณูชูชื่น กลำ้�กลนื กล่ินหวาน มีกะมลบาน เฝา้ เคลา้ เสาวคนธ์ ฯะ ๛
(๑) บางฉบบั เปน็ มีปฤชาชาญ
