Page 102 - คำให้การขุนหลวงวัดประดู่ทรงธรรม เอกสารจากหอหลวง
P. 102
72 คำใหก้ ารขุนหลวงวดั ประดู่ทรงธรรม
เอกสารจากหอหลวง
กุมารท ั้งส องถ ือไว้น ั้น อันสองก ุมารก็ท ิ้งพ ระแสงให้ จึ่งเข้าจับสองก ุมารแ ล้ว
กเ็อาต ัวม าถวาย พระองคจ์ึงใหไ้ถถ่ามต ามความ กับพ ระข รรค์ไชยศ รกี ับพ ระ
ธำมรงค์วงดี ครั้นพ ระองค์ท ราบว่าเอาไปทิ้งเสียท ี่ในแม่น้ำอันใหญ่พระองค์
จงึ ม บี ญั ชาวา่ ถ า้ ใครป ระดาน ำ้ ด ำได้ จะใหท้ องรอ้ ยช ัง่ ตามราคา อนั ผ ูค้ นท ัง้ น ัน้
ก็ล งป ระดาน ้ำแ ล้วก ็หาไม่ได้โดยต ามพ ระทัยป ราถน า คือว่า พระข รรค์อ งค์น ี้
ของพ ระยาแ กรกก ็ม าส ูญส ิ้นเสียด ้วยพ ี่น ้องส องก ุมาร อันม งกุฎพ ระยาแ กรก
นั้น ยังอยู่จนเสียกรุง อันกุมารทั้งสองนั้น พระองค์ให้สังหารชีวิตตามกฎ
พิพากษา อันช ัยส ุรินทรอินอ ภัยนั้น ก็มาพลอยตายด้วยไม่ตรง อันพ ระยา
อภัยราชา กับพ ระยายมราชหนีไปบวชเป็นสงฆ์ เป็นกรรมท ี่จักต ายนั้น จึ่ง
แต่งแขกอาสาออกไป ครั้นเวลาค่ำแขกอาสาจึ่งเข้าไปแทงเสียทั้งสองคน
อันพระยาอภัยกับพระยายมราชก็ถึงแก่ความตาย อันเจ้าพระองค์แก้วนั้น
พระองค์โปรดปรานวา่ เป็นอ นชุ า อนั ความท ีเ่ จ้าฟ า้ อ ภัยก บั เจ้าฟ ้าป รเมศ รน์ ีก้ ็
พลอยล ้มต ายเป็นอ ันม าก อันสมรรคพ รรคพ วก นอกน ั้นลงแ ตโ่ทษไมล่้มต าย
อันน ายบ ุญค งน ั้นพ ระองค์ม ีรับสั่งว่าอ ย่าฆ ่าฟ ันม ันให้ต าย มันเป็นค นก ตัญญู
ต่อเจ้า มันรักษาเจ้ามัน มันต รงต ่อเจ้า มันจักตายด ้วยเจ้า ได้ให้เลี้ยงไว้ ที่
มีภักดีท ั้งห ญิงชายคือถ วายลับ พระองค์ก็ประทานพูนบ ำเน็จให้ตามที่แต่ต ัว
นายไปจนค นท ี่ใช้ แล้วจึ่งประทานให้คนท ี่จับสองกุมารมาถ วาย
อันพระภูมิน ทราชานั้น วัน ๔ ได้เสวยราชส มบัติม า แต่เมื่อครั้ง
จุลศักราชได้ ๑๐๖๙ ปีกุน นพศก พระช ันษาได้ ๓๐ ปี อยู่ในราชส มบัติได้
๒๔ ปี เป็น ๕๔ ปี สวรรคตเมื่อจุลศักราชได้ ๑๐๙๓ ปีก ุนต รีน ิศ ก พระมหา
อุปราชครั้นปราบไพรีเสร็จสรรพแล้ว เสด็จขึ้นครอบครองกรุงแทนที่พระ
เชษฐาสืบไป อันพระมหาอุปราชนั้นพระนามเดิมนั้นชื่อเจ้าฟ้าอาภร ครั้น
อยูม่ าพ ระบ ิดาจึ่งป ระทานพ ระนามเรียกพ ระวรราชก ุมาร อันม หาเสนาบดที ั้ง
ปวงแ ละป ุโรหิตท ั้งแ ปดค น จึ่งต ั้งก ารป ราบดาภิเษก ตามเยี่ยงอ ย่างป ระเพณี
กระษ ัตรแตก่ อ่ นม า จึง่ ถวายพ ระนามวา่ พระม หาบ รมราชาก เ็รียก พระบ รมโกฏ
