Page 98 - คำให้การขุนหลวงวัดประดู่ทรงธรรม เอกสารจากหอหลวง
P. 98

68  คำใหก้ ารขนุ หลวงวดั ประดู่ทรงธรรม

                     เอกสารจากหอหลวง

หนึ่ง พระ​ศรี​ไชย​เชษฐา​องค์ห​ นึ่ง ชื่อ​พระ​สุวรรณ​กุมาร​องค์ห​ นึ่ง นักพ​ ระองค์​
อิ่ม​องค์​หนึ่ง นักพ​ ระองค์ท​ องอ​ งค์​หนึ่ง นัก​พระ​อุทัยอ​ งค์ห​ นึ่ง กุมาร​ของ​บุตร​ี
สอง​องค์​คือ​พระ​สุภา​กษัตริย์​องค์​หนึ่ง พระ​ศรี​สุดา​องค์​หนึ่ง ทั้ง​บุตร​แล​ธิดา​
เปน​แปด​องค์​ด้วย​กัน ยัง​หลาน​สอง​องค์​คือ​นัก​อง​ปาน นัก​อง​ตน อัน​เหล่า​
กษัตริย์​ยัง​เสนา​สอง​คือ​ฟ้า​ทะ​ละ​หะ​นั้น​ฝ่าย​ขวา ฝ่าย​ซ้าย​นั้น​ฟ้า​กลาโหม​
เปนต​ น้ บรรดาอ​ำนาจท​ ัง้ ป​ วงน​ อ้ ยใ​หญเ​่ ปนห​ ลายค​นก​ บั พ​ ลห​ า้ ร​อ้ ยป​ ลาย กบั ช​ า้ ง​
เ​ผือกพ​ ัง​ตัว​หนึ่ง​ชื่อ​บรม​รัต​นาก​ าศ​ไกร​ลาศค​ ีรีว​งศ์ อันช​ ้างพ​ ังต​ ัว​นี้​นัก​เสด็จ​ก็​
พาเ​อาม​ าแ​ลว้ จ​งึ ถ​วายก​บั พ​ ระภมู น​ิ ทร​าชา แลว้ ก​บั ต​วั น​ กั เ​สดจ็ ก​บั พ​ น​่ี อ้ งล​กู ห​ ลาน​
​ทั้งส​ ิ้น ก็​เข้า​มา​พึ่งโ​พธิสมภาร​อยู่​ใต้ฝ​ ่าล​ ะอองธ​ุลี​พระบาท  ก็ท​ รงพ​ ระ​เมตตา​
แล้ว​สงสาร​กับ​นัก​เสด็จ​ยิ่ง​นัก จึ่ง​แต่ง​กองทัพ​กรุง​แล้ว​ให้​ออก​ไป​ช่วย ครั้น​
ทัพ​ข้าง​กรุง​ยก​ออก​ไป​รบ ฝ่าย​ญวณ​ใหญ่​ก็​แตก​หนี​มอดม้วย​ฉิบหาย​บ้างจ​ับ​
ได้​บ้าง​หนี​เร้น​บ้าง​ล้ม​ตาย ทัพ​กรุง​ไล่​รบ​ไป​จนถึง​เมือง​อัน​ตัว​นัก​พระ​แก้ว​ฟ้า​
น​ ั้นเ​มื่อข​ ณะร​บก​ ันห​ นีไ​ปไ​ด้ แต่บ​ รรดาก​ ษัตริย์เ​มืองเ​ขมรน​ ั้น พระองค์แ​ ต่งร​ับ​
​ทั้งเ​ครื่องอ​ ุปโภคบ​ ริโภค ก็​ประทานค​ รบ​ครัน ทั้ง​ที่อ​ ยู่ท​ ี่ก​ ิน​ก็ต​ กแต่ง​ให้ต​ ามท​ ี่
แตพ่​ ระร​าช​ วงษาล​งไ​ปจ​นพ​ ลท​ ัพพ​ ระองคแ์​ ต่งใ​หท้​ ั้งส​ ิ้น แล้วก​ เ็​ลี้ยงด​ ูใ​หก้​ ินอ​ ยู่
บริบูรณ์​ครบ​ครัน ให้​เข้า​เฝ้า​ใน​ท้อง​พระ​โรง​ใน​พระองค์​ทรง​พระ​ปราณี​มิได้​มี​
ความ​รังเกียจ​เดียด​ฉันท์ ทั้ง​พระองค์​แล​ทั้ง​พระ​ม​เหษี​ทั้ง​พระ​ราช​บุตรี ก็ได้​
ออกม​ าป​ ราศรัย ฝา่ ยก​ ษตั ริยเ์​มืองเ​ขมรน​ ั้นพ​ ระองคท์​ ำนบ​ุ ำรงุ ม​ ิใ​หอ้​ นาทร อนั ​
กิริยาน​ ั้นเ​หมือนพ​ ระญ​ าติว​งษา ทั้งพ​ ระองค์ท​ ั้งพ​ ระม​ เ​หษีน​ ั้นก​ ็ม​ ีค​ วามเ​สน่หา​
อาวร​ จน​เครื่องเ​สวย​ก็ป​ ระทาน​ออกไ​ป

      ครั้น​ราชการ​สงคราม​สงบ​สงัด​เรียบร้อย​แล้ว พระองค์​จึงส​ ั่ง​ให้​เทียบ​
ทัพใ​หญจ่​ักไ​ปส​ ่งน​ ักเ​สด็จใ​หถ้​ ึงเ​มืองก​ ำพ​ ชู​ าธบิ​ ดี อันว่าน​ ักเ​สด็จน​ ั้นก​ ก็​ราบล​ง​
แล้ว​จึ่ง​ทูล​กับ​พระองค์​ว่า ไม่​อาลัย​แล้ว​กับ​เมือง​กำ​พู​ชาธิ​บดี จัก​ขอ​อยู่​ที่​ใต้​
ฝ่า​ละออง​ธุลี​พระบาท​ไป​จน​ตาย พระองค์​จึง​ตรัส​ปลอบโยน​กับ​นัก​เสด็จ​เปน​
นักหนา อัน​นัก​เสด็จ​นั้น มิได้​เงย​หน้า​ขึ้น​ดู ก้ม​พักตร์​แล้วก​อด​พระบาท​ไว้
   93   94   95   96   97   98   99   100   101   102   103