Page 96 - คำให้การขุนหลวงวัดประดู่ทรงธรรม เอกสารจากหอหลวง
P. 96
66 คำให้การขุนหลวงวดั ประด่ทู รงธรรม
เอกสารจากหอหลวง
ไปไว้เมืองน คร ศรีป ราชญ์จึงต ้องไปอ ยู่เมืองน ครต ามรับสั่ง ศรีป ราชญ์จึ่งไป
ทำโคลงใหก้ บั ภ รรยาน อ้ ยเจา้ เมอื งน คร ครัน้ เจา้ เมอื งนครรวู้ า่ ศ รปี ราชญน์ ี้ ทำ
โคลงให้ก ับเมียน ้อยของต ัวน ั้น จึ่งข ึ้งโกรธแ ล้วจึ่งเอาต ัวศ รีป ราชญ์ไปฆ ่าเสีย
เมือ่ จกั ฆ า่ ศ รปี ราชญน์ ัน้ ศรปี ราชญจ์ ึง่ วา่ เราน เี้ ปนน กั ป ราชญห์ ลวง แลว้ กเ็ ปน
ลูกครูบาอาจารย์ แต่องค์พระมหากษัตริย์ยังไม่ฆ่าเราให้ถึงแก่ความตาย
ผูน้ ีเ้ปนแ ตเ่จ้าเมืองน ครจักม าฆ ่าเราใหต้ าย เราก จ็ักต ้องต ายด ้วยต ามเจ้าเมือง
นคร สืบไปเมื่อหน้าขอให้ดาบอันนี้คืนสนองเถิด ครั้นศรีปราชญ์ว่าแช่งไว้
ดังน ั้นแ ล้ว ศรีป ราชญ์ก ็ต ายด ้วยต ามเจ้าเมืองน ครส ั่ง ที่ศ รีป ราชญ์เขียนแ ช่ง
ไว้น ั้นเปนค ำโคลง เขียนก ับแผ่นด ินให้เปน ทิพยพยาน ครั้นอ ยู่มาพ ระองค์มี
รับสั่ง ให้เรียกห าต ัวศรีป ราชญ์ ก็ไม่ได้ดังพ ระประสงค์เสนาจึงกราบทูลว่า
พระยานครฆ่าเสีย อันว่าตัวศ รีป ราชญ์น ั้นถ ึงแก่ค วามตาย แล้วพระองค์จึง
ตรัสถามเสนาว่า ศรีปราชญ์มีโทษประการใด จึ่งฆ่ามันเสีย เสนาจึ่งทูลว่า
ศรีป ราชญ์ท ำโคลงให้ก ับภ รรยาน ้อยเจ้าเมืองน คร ครั้นเจ้าเมืองน ครรู้ก ็โกรธ
จึ่งฆ ่าศ รปี ราชญเ์สีย พระองคก์ ท็ รงพ ระโกรธ แล้วจึ่งต รัสสั่งว่า อันศ รปี ราชญ์
นี้เปนนักป ราชญ์ แล้วก็เปนสำหรับเล่นกาพย์โคลงกับก ู โทษม ันแ ต่เพียงน ี้
แตก่ ยูังไมฆ่ ่าม ันใหต้ าย อ้ายเจ้าเมืองน ครม ันไมเ่กรงก ู มันฆ ่าศ รปี ราชญเ์สีย
ให้ตาย มันทำได้จึงมีรับสั่งกับเสนาให้เร่งออกไป แล้วให้เอาดาบเจ้าเมือง
นครที่ฆ่าศรีปราชญ์นั้นฆ่าเจ้าเมืองนครเสียให้ตาย เสนาก็ถวายบังคมลา
แล้วจึงออกไปถึงเมืองนคร ครั้นถึงจึงเอาดาบที่เจ้าเมืองนครฆ่าศรีปราชญ์
นั้น ฆ่าเจ้าเมืองนครเสียตามมีรับสั่งอันเจ้าเมืองนครนั้นก็ถึงแก่ความตาย
ด้วยพระราชอาญา
อันพระสุริเยนทราธิบดีนั้นได้เสวยราชสมบัติมาช้านาน อันชาว
กรุงเทพมหานครท ั้งส ิ้น แลอาน าป ระชาราษฎรท ั้งป วงก ็อ ยู่เย็นเปนส ุขท ั้งส ิ้น
อันพ ระส ุริเยนทราธิบดีนั้น วัน ๓ ได้เสวยราชส มบัติม าแต่เมื่อจุลศักราชได้
๑๐๖๒ ปีมะโรงโทศก พระชนม์ได้ ๔๙ ปี อยู่ในราชส มบัติ ๗ ปี เปน ๕๖ ปี
