Page 116 - คำให้การขุนหลวงวัดประดู่ทรงธรรม เอกสารจากหอหลวง
P. 116

86  คำใหก้ ารขนุ หลวงวดั ประดู่ทรงธรรม

                     เอกสารจากหอหลวง

นาง​เทพ​ลิ​ลา​ทูล​ขอกอง​ทัพ​ไม่​ได้​ดั่ง​ใจ จึ่ง​ลัก​เอา​นาง​เทพ​ลิ​ลา​ได้​แล้ว​ก็​พาห​นี​
จาก​เมือง​เชียงใหม่ กับ​ผู้คน​สม​กำลัง​เป็น​อัน​มาก ครั้น​มา​ถึง​กลาง​ทาง จึ่ง​
มา​พบ​มัง​ลอง​ยก​ทัพ​ออก​ไป​รบ​เมือง​หง​สามั​ง​ลอง​จึง​จับ​เอา​ตัว​สมิง​ธอ​ได้​แล้ว
ก็ส​ ่งข​ ึ้นไ​ปเ​มืองอ​ ัง​วะ ครั้น​มังล​ องไ​ด้เ​มือง​หงส​ า​แล้ว​ มังล​ อง​จึงย​ ก​ทัพไ​ปร​บ​
กรุง​ไทย เมื่อ​ครั้ง​จุลศักราช ๑๑๒๒ ปีม​ ะโรง โทศก ฯฯ

      อันพ​ ระบรมร​าชาน​ ั้น พระองค์​มี​เมตตา​แก่​สัตว์ท​ ั้งต​ ั้ง​อยู่ใ​นย​ ุติธรรม
ถ้า​ใคร​ชอบ​พระองค์​ก็​ตอบ​รางวัล ถ้า​ใคร​ผิด​ก็​ให้​ลง​ทัณฑ​โทษา ที่​ควร​เลี้ยง​
พระองค์​ก็​เลี้ยง​ตาม​ศักดิ์ ที่​ควร​ฆ่า​ก็​ฆ่า​ให้​บรรลัย​จน​พระ​ราชบุตร​แล​พระ​
ราชธ​ิดาพ​ ระองค์ก​ ็ม​ ิได้ไ​ว้ห​ น้า อันพ​ ระร​าชอ​ าชญาข​ องพ​ ระองค์น​ ี้ด​ ั่งข​ วานช​ ัย​
ของ​รามสูร จน​แต่​พระ​มหา​อุปราช​ที่รัก​ใคร่​เสน่ห์​หา ครั้น​ไม่​อยู่​ใน​ยุติธรรม​
แล้ว พระองคก​์ ม็​ ไิ ดไ้​วห​้ น้าพ​ ระองคก์​ ส็​งั หารใ​หถ้​ งึ แ​ กพ​่ ล​ิ าไ​ลย ยงั พ​ ระร​าชบตุ ร​
สอง​องค์​พระองค์​ก็​ปลง​ชีวิต​ให้​ถึงแก่​ความ​ตาย​แล้ว​พระองค์​จัด​ตั้ง​เจ้า​ฟ้า​
ดอก​เดื่อ​เป็น​ที่​มหา​อุปราช​แทนที่​ด้วย เดิมที​เมื่อ​แรก​จะ​มี​พระ​ครรภ์​เจ้า​ฟ้า​
ดอก​เดื่อ​นั้น พระองค์​ก็​ทรง​พระ​สุบิน​นิมิตร​ฝัน​ว่า​พระองค์​ได้​ดอก​มะเดื่อ
พระองคก​์ ท็​ รงท​ ำนายฝ​ ันพ​ ระองคเ์​อง อันวา่ ด​ อกม​ ะเดือ่ น​ ี้ไ​ม่มห​ี าย​ากน​ ัก กม็​ า​
ได้​ดอกม​ ะเดื่อน​ ี้เ​ป็นล​าภใ​หญ่​ดี​หนัก​หนา เป็น​ที่​ยิ่งอ​ ยู่ใ​นโ​ลก พระองค์จ​ึง​คิด​
จะ​ให้ค​ รอบ​ครอง​ราชส​ มบัติ​สืบไป จึ่งต​ ั้ง​เจ้า​ฟ้าด​ อกเ​ดื่อ​ให้​เป็นท​ ี่​มหา​อุปราช​
เพื่อ​เหตุ​ว่า​ทรง​พระส​ ุบิน​นิมิตรด​ ั่ง​นี้ จึงต​ ั้งใ​ห้เ​ป็นกร​ม​ราชวัง​สถาน​มงคล อยู​่
วังจ​ันท​ ะเ​กษมไ​ดค้​ รองก​ ึ่งพ​ ิภพภ​ ารา พระบ​ ิดาจ​ึ่งส​มมุตนิ​ ามเ​รียกพ​ ระอ​ ุทุมพร
เมื่อค​ รั้ง​จุลศักราชไ​ด้  ๑๑๑๙ ปีฉ​ ลูน​ พศก ฯฯ

      พระอ​ ุทุมพรไ​ด้เ​ป็นท​ ี่พ​ ระม​ หาอ​ ุปราช รองอ​ งค์ส​มเด็จพ​ ระบ​ ิดาใ​ห้ว​่า​
ราชการก​ ึ่งพ​ ิภพอ​ ันพ​ ระบรมร​าชาน​ ั้น ได้เ​สวยร​าชส​ มบัติม​ าช​ ้าน​ านห​ นักห​ นา
แต่​เป็น​ที่​มหา​อุปราช​มา​ก็​ช้า​นาน​ได้​ถึง​ยี่สิบ​ปี​ พระชนม์​ได้​เจ็ด​สิบ​พระ​วะษา
เมื่อก​าลจ​ะม​ าถ​ งึ ทดี่​ ว้ ยพ​ ระองคเ์​ป็นอ​ ธบิ ดไ​ี ดเ​้ ปน็ ใ​หญอ​่ ยู่ใ​นพ​ ิภพแ​ ลน​ คร จึ่งม​ ​ี
วิปริตด​ ้วยเ​ทพส​ ังหรต​ ่างๆ อันก​ ะลาบ​ าตน​ ั้นก​ ็ต​ กลงม​ าท​ ี่ใ​นเ​มือง ทั้งฟ​ ้าก​ ็แ​ ดง​
   111   112   113   114   115   116   117   118   119   120   121