Page 45 - พื้นฐานสังคมเเละวัฒนธรรมเขมร
P. 45
ประเพณีและพธิ กี รรม 9-35
ภาพท่ี 9.28 พระสงฆ์สวดพระอภิธรรมนาหน้าขบวนแห่ศพ ภาพที่ 9.29 คนซัดข้าวตอก
ทมี่ า: https://images.app.goo.gl/vWKHiWJfzaxUGwnU9 ทม่ี า: GaMg CUlan RBab can;ma: ra: s‘nu candwb,
สบื ค้นเมื่อวันท่ี 10 มนี าคม 2562.
2014: 81.
ต่อจากนั้นเป็นผบู้ วชหน้าไฟ (GñkbYsmuxePgøI ) สว่ นมากเป็นเด็กชายซึ่งเปน็ ลกู หลานผู้ตาย โกนผม
นุ่งขาวห่มขาว ห่มผ้าเฉียง บนศีรษะพันด้วยหญ้าคาหรือเชือกซ่ึงผูกโยงมาจากโลงศพ เชือก และ
หญ้าคาเป็นสัญลักษณ์แห่งฉากชีวิต คือ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ซึ่งต่อกันเหมือนโซ่ การท่ีผูกโยงจากโลงศพ
เป็นสัญลักษณ์วา่ ทุกคนต้องตายเหมือนกนั ปัจจุบันนิยมพันศีรษะดว้ ยแถบผ้าขาวแทนหญ้าคาหรือเชือก
การบวชหน้าไฟเป็นการตอบแทนบุญคุณ ตามด้วยรถยนต์ หรือรถตั้งศพ (rfynþrWreTHtkM l;sB) มี
พระสงฆ์ 4 รูป น่ังอยู่รอบโลงศพ ท้ัง 4 มุม สวดมาติกา เรียกว่า พระสงฆ์มาติกา (RBHsgÇmatika)
แต่เดิมใช้วิธีหามโลงศพโดยคน 4 คน คนหามเรียกว่าสัปเหร่อ (GñkBkøú ) มีคนเทินเทียนใต้ ข้าวไพล
(GñkTlU eTont,gÚ RsUvBénø) ซึ่งส่วนมากเป็นลูกสาวคนเล็กหรือคนทผ่ี ู้ตายรักใคร่ เดินตามหลังรถศพกลุ่ม
สดุ ท้ายคอื ครอบครัวศพและผู้เขา้ ร่วมชว่ ยสง่ ศพไปยงั ฌาปนสถาน
