Page 23 - เศรษฐศาสตร์อุตสาหกรรม เทคโนโลยี และความจำเริญทางเศรษฐกิจ

แนวคดิ ทฤษฎีท่เี กี่ยวข้องกบั ความจ�ำ เริญทางเศรษฐกจิ I 2-11
4) ตัวเลขผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติต่อบุคคลเป็นการวัดในเชิงปริมาณที่คิด
มูลค่าออกมาในรูปของตัวเงิน แต่มไิ ด้มกี ารพจิ ารณาต้นทนุ ทางสงั คม เชน่ การบกุ รุกท�ำลายปา่ การกอ่
ใหเ้ กดิ มลภาวะจากการผลติ สนิ คา้ ซง่ึ ตน้ ทนุ นเ้ี ปน็ การทำ� ลายมาตรฐานการครองชพี และการกนิ ดอี ยดู่ ขี อง
ประชาชน ซงึ่ ส่ิงเหลา่ นี้มิอาจพิจารณาจากตวั เลขผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติต่อบคุ คล
2. การวดั ความจำ� เรญิ ทางเศรษฐกจิ หรอื ความเจรญิ เตบิ โตทางเศรษฐกจิ จากปจั จยั ทางเศรษฐกจิ
อ่ืน ๆ
2.1 การวัดความจ�ำเริญทางเศรษฐกิจทางโครงสร้างการผลิต การผลิต คือ กจิ กรรมทาง
เศรษฐกิจในการที่จะสร้างมูลค่าเพิ่มเพื่อที่จะบ�ำบัดความต้องการของมนุษย์ การผลิตทางด้านการเกษตร
จดั เปน็ การผลติ เรม่ิ แรกเพอ่ื ผลติ ปจั จยั ส่ี ซง่ึ ไดแ้ ก่ อาหาร เครอ่ื งนงุ่ หม่ ทอี่ ยอู่ าศยั และยารกั ษาโรค ตอ่ มา
เมื่อเศรษฐกิจขยายตัวมนุษย์มีความต้องการส่ิงอ�ำนวยความสะดวกมากขึ้นจึงมีการประดิษฐ์ส่ิงของใหม่ๆ
จากโรงงานอุตสาหกรรมท่ีผลิตโดยใช้เครื่องจักรและอุปกรณ์มากขึ้น และเมื่อการค้าขยายตัวมากความ
ตอ้ งการกจิ กรรมด้านบรกิ ารตา่ งๆ ตามมา เชน่ การธนาคาร การขนสง่ การประกนั ภยั และโทรคมนาคม
กจิ กรรมการผลติ ดงั กลา่ วสามารถกอ่ ใหเ้ กดิ การประกอบอาชพี ของประชากรควบคกู่ นั ไป และมพี ฒั นาการ
เปลยี่ นแปลงไปตามความจำ� เริญทางเศรษฐกจิ
โครงสรา้ งทางดา้ นการผลติ สามารถทจี่ ะนำ� มาใชเ้ ปน็ เครอื่ งมอื วดั ความจำ� เรญิ ทางเศรษฐกจิ
ได้เช่นเดียวกับรายได้ประชาชาติ กล่าวคือ ประเทศท่ีมีความจ�ำเริญทางเศรษฐกิจน้อยหรือเป็นประเทศ
กำ� ลังพัฒนาจะมสี ดั ส่วนของผลผลิตทางดา้ นการเกษตรสงู หรอื มีผลผลิตขัน้ ต้น (Primary Product) ใน
อตั ราสว่ นสงู แตป่ ระเทศทม่ี คี วามจำ� เรญิ ทางเศรษฐกจิ มากหรอื เปน็ ประเทศพฒั นาจะมสี ดั สว่ นของผลผลติ
ทางดา้ นอตุ สาหกรรมและบรกิ ารสงู นอกจากนนั้ กอ็ าจพจิ ารณาจากโครงสรา้ งของการประกอบอาชพี ควบคู่
กนั ไป กล่าวคอื ประเทศกำ� ลังพัฒนาประชากรส่วนใหญ่จะประกอบอาชีพทางด้านการเกษตร หรอื อาชีพ
การผลิตขั้นต้นในอัตราส่วนสูงแต่ประเทศพัฒนาแล้วประชากรส่วนใหญ่จะประกอบอาชีพในสาขาบริการ
และสาขาอุตสาหกรรม
2.2 การวัดความจ�ำเริญทางเศรษฐกิจจากประสิทธิภาพของการใช้ปัจจัยการผลิต ปัจจัย
การผลติ หมายถงึ ส่งิ ทนี่ ำ� มาใช้ในการผลิตหรอื ประกอบการผลติ เปน็ สนิ ค้าและบรกิ าร ซึ่งปัจจัยการผลิต
ดังกลา่ ว ได้แก่ ที่ดนิ แรงงาน ทนุ และผู้ประกอบการ ประสทิ ธภิ าพของการใชป้ ัจจัยการผลิตสามารถทจี่ ะ
น�ำมาวัดความจ�ำเริญทางเศรษฐกิจของประเทศต่างๆ ได้ กล่าวคือ ประเทศก�ำลังพัฒนาส่วนใหญ่มี
ประสทิ ธภิ าพของปจั จยั การผลติ ตำ�่ เมอ่ื เปรยี บเทยี บกบั ประเทศพฒั นา ทง้ั นเ้ี นอ่ื งมาจากการผลติ สนิ คา้ และ
บริการยังใช้ปัจจัยการผลิตอย่างไม่เต็มท่ี เช่น การใช้ที่ดินและแรงงานอย่างไม่เต็มท่ี ผลผลิตท่ีได้รับต�่ำ
เนอ่ื งจากผผู้ ลติ ไดร้ บั การศกึ ษาตำ�่ ขาดความรคู้ วามชำ� นาญ มกี ารใชเ้ ครอื่ งมอื และอปุ กรณท์ ย่ี งั ไมไ่ ดพ้ ฒั นา
เครอ่ื งมอื และอปุ กรณแ์ บบใหมย่ งั มกี ารใชไ้ มแ่ พรห่ ลายเพราะขาดทนุ ทรพั ยท์ จ่ี ะซอ้ื ซงึ่ ตา่ งกบั ประเทศพฒั นา
ทีม่ ปี ระสิทธิภาพของการใชป้ ัจจัยการผลติ สูง เนอื่ งจากการผลิตได้ใชค้ วามรูค้ วามชำ� นาญประกอบกบั การ
มีเครอื่ งจักรเครอื่ งมอื ที่ทนั สมัยผลผลิตทีไ่ ดร้ บั จงึ มอี ัตราส่วนสูงกวา่ ประเทศกำ� ลังพัฒนา