Page 28 - เศรษฐศาสตร์อุตสาหกรรม เทคโนโลยี และความจำเริญทางเศรษฐกิจ
P. 28
2-16 เศรษฐศาสตรอ์ ตุ สาหกรรม เทคโนโลยี และความจ�ำ เริญทางเศรษฐกจิ
1) ระดบั รายไดท้ แี่ ทจ้ รงิ ตอ่ บคุ คล ประเทศกำ� ลงั พฒั นาจะมรี ะดบั รายไดท้ แ่ี ทจ้ รงิ ตอ่ บคุ คลต่�ำ
จากสถติ ขิ องธนาคารโลกในปี 2556 ประเทศทม่ี รี ายไดต้ ำ�่ กวา่ 976 ดอลลารส์ หรฐั อเมรกิ ามถี งึ 36 ประเทศ
ประเทศที่มีระดับรายได้ปานกลาง (รายได้ 976-11,905 ดอลลาร์สหรัฐอเมริกา) มีจ�ำนวน 93 ประเทศ
นอกจากนน้ั ประเทศกำ� ลงั พฒั นายงั มอี ตั ราการขยายตวั ของผลติ ภณั ฑป์ ระชาชาตติ ำ่� กวา่ ประเทศทพี่ ฒั นาแลว้
2) การกระจายรายได้ นอกจากการกระจายรายไดต้ อ่ บคุ คลของโลกในระหวา่ งประเทศกำ� ลงั
พฒั นากบั ประเทศพฒั นาแลว้ จะมชี อ่ งวา่ งหา่ งกนั มากแลว้ ภายในประเทศกำ� ลงั พฒั นาในแตล่ ะประเทศเอง
ก็ยงั มคี วามเหล่อื มลำ�้ ในรายไดเ้ ป็นอยา่ งมาก กลา่ วคือ รายไดส้ ่วนใหญจ่ ะตกอยู่กบั คนกลมุ่ น้อยคือร้อยละ
20 ของประชากรท้ังหมดจะมีรายได้ประมาณร้อยละ 50-60 ของรายได้ทั้งหมด ในขณะที่ชนกลุ่มใหญ่
ประมาณรอ้ ยละ 80 ของประชากรท้ังหมด จะมรี ายได้ประมาณรอ้ ยละ 40-50 ของรายได้ทัง้ หมด ความ
ยากจนถึงปรากฏอยูท่ ่วั ไปไม่ว่าในชนบทหรอื แหลง่ เส่ือมโทรมในตัวเมือง
3) โครงสร้างการผลิตและการประกอบอาชีพ ประเทศก�ำลังพัฒนาส่วนใหญ่มีโครงสร้าง
การผลติ อยใู่ นขนั้ ตน้ คอื ทำ� การเกษตรและเหมอื งแรเ่ ปน็ สว่ นใหญ่ และประชากรสว่ นใหญก่ ป็ ระกอบอาชพี
การเกษตรและการท�ำเหมืองแร่ ส่วนประเทศท่ีพัฒนาแล้วโครงสร้างการผลิตส่วนใหญ่จะอยู่ในสาขา
อตุ สาหกรรมและบรกิ ารมาก ประชากรสว่ นใหญจ่ ะประกอบอาชพี ในสองสาขานม้ี ากทส่ี ดุ สาขาอตุ สาหกรรม
และบรกิ ารเปน็ สาขาการผลติ ทท่ี นั สมยั มคี วามเจรญิ กา้ วหนา้ ทางเทคโนโลยมี าก จงึ มคี วามเจรญิ กา้ วหนา้
ในการผลติ และรายไดส้ งู กวา่ อาชพี การเกษตรทป่ี ระชาชนผลติ อยใู่ นชนบทเปน็ สว่ นใหญ่ รวมถงึ อาชพี การ
ผลิตสินค้าขั้นต้น เช่น อาชีพการทำ� เหมืองแร่ เป็นต้น
4) ระบบเศรษฐกิจแบบทวิภาค ประเทศก�ำลังพัฒนาจะมีระบบเศรษฐกิจแบบทวิภาค ท่ี
ประกอบด้วยสาขาเศรษฐกิจท่ที ันสมยั (Modern Sector) และสาขาเศรษฐกจิ แบบดง้ั เดิม (Traditional
Sector) โดยสาขาการผลติ ทที่ นั สมยั จะใชเ้ ทคนคิ วทิ ยาการและการผลติ ขนาดใหญท่ อี่ ยใู่ นเมอื ง เปน็ กจิ การ
ส่วนใหญข่ องชาวต่างชาติ สว่ นสาขาเศรษฐกจิ ด้ังเดมิ จะกระจายอยู่ตามชนบท มขี นาดเล็กและใชแ้ รงงาน
เปน็ ส�ำคัญ ปรมิ าณการผลิตไมม่ ากนัก เช่น การทำ� การเกษตร งานหัตถกรรมพนื้ บ้าน เปน็ ต้น
5) การมีระดับผลิตภาพต่�ำ ประเทศก�ำลังพัฒนาจะมีระดับผลิตภาพของแรงงาน (ผลผลิต
ต่อคนงาน) อยู่ในระดับต�่ำเมื่อเปรียบเทียบกับประเทศพัฒนาแล้ว เนื่องจากขาดแคลนทุน เครื่องมือและ
อปุ กรณท์ ท่ี นั สมยั ประกอบกบั ผปู้ ระกอบการมคี วามรแู้ ละความสามารถตำ�่ สว่ นกจิ การสมยั ใหมต่ อ้ งอาศยั
การลงทุนของชาวต่างประเทศ ซ่ึงเข้ามาลงทุนเนื่องจากต้องการแรงงานและปัจจัยการผลิตราคาถูก และ
สง่ กำ� ไรกลบั ประเทศของประเทศผเู้ ขา้ ไปลงทนุ โดยไมค่ ำ� นงึ ถงึ การพฒั นาแรงงานในประเทศทเี่ ขา้ ไปลงทนุ
ให้มคี วามสามารถสงู ขน้ึ
6) การว่างงานและการท�ำงานต่�ำกว่าระดับในอัตราสูง ประเทศกำ� ลงั พฒั นาสว่ นใหญม่ กี าร
วา่ งงานโดยเปดิ เผย ประมาณรอ้ ยละ 10 จากการสำ� รวจขององคก์ ารแรงงานระหวา่ งประเทศ ในขณะเดยี วกนั
กม็ กี ารทำ� งาน ตำ่� กว่าระดบั (Underemployment) ค่อนขา้ งสูง หากนับรวมท้ังการวา่ งงานโดยเปิดเผย
และการว่างงานต�่ำกว่าระดับ ทั้งในเมืองและชนบทแล้ว จะมีประมาณถึงร้อยละ 30 ของก�ำลังแรงงาน
ทง้ั หมด
