Page 34 - ท้าวมหาชมพู
P. 34
ฅ ทา้ วมหาชมพู
ลังกาทวีป”
จะเห็นได้ตามความในศภุ อกั ษรท่ีกล่าวมานี้ วา่ เมื่อครงั้
กรุงเก่า มีความนิยมในการสร้างพระพุทธรูปทรงเคร่ืองเพียงไร
ความนยิ มนน้ั มสี บื ตอ่ มาจนกรงุ รตั นโกสนิ ทรนี้ เพราะฉนนั้ พระพทุ ธ
รปู สำคญั เชน่ พระฉลองพระองคก์ ด็ ี แลพระพทุ ธรปู สำหรบั แผน่ ดนิ
เช่นพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกแลพระพุทธเลิศหล้านภาไลย ซึ่ง
ประดิษฐานอย่ใู นพระอุโบสถวัดพระศรรี ตั นศาสดารามกด็ ี จงึ มกั
สร้างเปนพระพุทธรูปทรงเครื่อง ส่วนเรื่องนิทานท้าวมหาชมพู
อันเปนตน้ ตำนานของพระพุทธรปู ทรงเคร่อื งกเ็ ขียนรูปภาพไว้ ใน
พระอารามหลวงหลายแหง่ จะยกตวั อยา่ งทพี่ อจะดไู ดง้ า่ ย คอื ทใี่ น
พระอโุ บสถวดั ราชบรุ ณะเขยี นไวท้ ฝ่ี าผนงั ดา้ นนา่ เปนฝมี อื ชา่ งเขยี น
ครั้งรัชกาลที่ ๑ งามกว่าทีไ่ หนๆ หมด
แต่วัตถุนทิ านเร่อื งทา้ วมหาชมพูนี้ หามใี นพระไตรปฏิ ก
คมั ภรี ห์ นง่ึ คมั ภรี ์ใดไม่ ตน้ หนงั สอื ทปี่ รากฏในประเทศน้ี มตี วั อรรถ
ภาษาบาฬตี ลอดเรอื่ งเปนหนงั สอื ผกู ๑ นบั ในหมวดสตุ ตสงั คหะ คอื
พวกหนงั สือซ่งึ สงเคราะหเ์ ข้าในพระสุตนั ตปฏิ ก หนงั สอื ชมพูบดี
วัตถุท่ีสมเด็จพระเจ้าบรมโกษฐ์โปรดให้คัดส่งไปเมืองลังกาก็คง
เปนหนงั สอื อรรถนนี้ น้ั เอง ผชู้ ำนาญภาษาบาฬไี ดต้ รวจสำนวน เหน็
ว่าจะเปนหนังสือแต่งในแถวประเทศของเราน้ี ภายหลังหนังสือ
จามเทวีวงศ์แลรัตนพิมพวงศ์ทำนองจะได้เรื่องวัตถุนิทานมาแต่
คมั ภรี ท์ างลทั ธมิ หายาน เอามาแตง่ อรรถเปนภาษาบาฬขี นึ้ ในสยาม
ประเทศน้ี เพราะฉนน้ั หนงั สอื เรอื่ งชมพบู ดวี ตั ถุ จงึ มไิ ดม้ ใี นลงั กา
