Page 120 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 120
84 ศิรวิ บิ ลุ กิตต
์ิ
๕๙ กลอกั ษรดังน้ี มกี ลบทช่ืองูกนิ หาง๑
ใหอ้ า่ นไปสดุ วรรค แลว้ อ่านซ้ำต้น วรรคละสามอักษรดงั นี
้
๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐
๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖
๗ ๘ ๙
อำมาตย์น้อมอภวิ าท บงั คมถวายกายพรอ้ ม
ทลู ลาบา่ ยบากหนา้ จัดแจงกนั ผันผาย
สะพรง่ั พรอ้ มมานัง่ ให้จัดสรรกันลอ้ ม
ประชมุ กนั ขดุ หลมุ โดยเรว็ ไวฉับพลนั
ทง้ั ลกึ กวา้ งขวางใหญ่ เอาฟืนใส่ไฟสวา่ ง
มัดหนอ่ ไทรบี รัด ยกทงิ้ องคล์ งไฟ
เดชะสัตยศ์ ีลตบะ จติ รประสงค์จงจดั
จำนงจงกตญั ญู ไม่เร่าร้อนราญองค
์
ประทมุ เพยี งจักรเกวยี น ผดุ ผนั ผ่อนหลกี เล่ยี ง
รับองคอ์ ่อนเอียงฉับ มใิ หก้ ายรายรอ้ น
จำรัสแสงแจ้งจดั ดั่งสรุ ิฉายพรายแจ้ง
งามประกายฉายเฉก ดเู รอื งรงุ่ พรรณราย
ท้าวนั่งอยู่ในประทมุ งามศรสี งุ ฟ้งุ ฟู
อำมาตย์สะด้งุ ใจจติ ร เห็นพระพกั ตรผ์ ่องรงุ่
ทง้ั กายาดงั่ ทอง ดูสมศกั ดล์ิ ักขณา
อำมาตยร์ ักร้องชม วา่ งามพกั ตรว์ ไิ ลประไพทรง ฯ
๑ หนงั สือสมุดไทยเลขที่ ๑๘ วา่ “กลบทอักษรดังน้ี มีชื่องูกลนื หาง”
มหาวทิ ยาลัยสโุ ขทยั ธรรมาธิราช
