Page 41 - ศิริวิบุลกิตติ์

บังคมองคท์ รงเดชน้อมเกศเศียร ศริ ิวิบุลกิตติ์
5
ว่าเทวะพระองคผ์ ู้ทรงวงั
อันป่ินปักนคั เรศนิเวศน์ราช จำนงเนยี นกราบทลู โดยมลู หลงั

เพราะไม่มที ี่ผู้จะกู้วงษ์ สมมตุ ิดั่งเทพบตุ รวิสทุ ธิวงษ์

ไมม่ เี น้ือเชอ้ื วงษ์ดำรงศกั ดิ์ ขา้ พระบาทกลวั จะสูญสกูลผง

ขอพระองค์จงตรกึ สำนกึ กาย เมื่อพระองคส์ ังขาร์ชรากาย

สมเด็จองค์ทรงฤทธมิ์ หศิ ร อาณาจกั รสืบสกูลประยรู สาย

จึงตรัสว่าสาธุลุดั่งจง จงเบี่ยงบ่ายหาบตุ รสมมุติวงษ์

อยา่ เศร้าโศกโศกาจงพากนั นรนิ ทรแจ้งจิตรคิดประสงค์

ไมค่ วรจะทกุ ขข์ กุ ช้ำระกำกาย จติ รทา่ นปลงเจตนาจะหานาย

ครั้นสง่ั เสรจ็ เสด็จยา่ งขึ้นปรางค์ศร ี ไปบา้ นบันเทิงเถิดใหเ้ ฉดิ ฉาย

หมื่นหกพันขวญั ตาพะงางอน จงสบายสขุ าใหถ้ าวร

จอมโมลีให้หาสุดาสมร

ต่างต่างจรมาพร้อมจอมนรา ฯ

โครงการเลือกสรรหนังสือ