Page 141 - คำให้การขุนหลวงวัดประดู่ทรงธรรม เอกสารจากหอหลวง
P. 141

111  คำให้การขนุ หลวงวดั ประด่ทู รงธรรม

                      เอกสารจากหอหลวง

​พระ​ศรีไ​กรล​า​ศราชภ​ ูมิ​นทร​พรหมธิบ​ าล หลวง​เทพร​าชาข​ ุน​ศรี​คช​กัณ หมื่น​
หาร​จำบัง​หลวง​ราช​ราม​กำแหง​ขุน​โลก​ทีป ขุนนาง​สิบ​คน​นี้​ตั้ง​เปน​นาย​ทับๆ
หนึ่ง​เปน​คนพ​ ันห​ นึ่ง​มี​ช้างร​บส​ ิบ​ช้าง มี​ม้าร​บร​้อยห​ นึ่งม​ ีส​ าตราอ​ าวุธค​ รบต​ ัว​
กัน​ทั้ง​สิ้น​เป​นอัน​มาก ทั้ง​สิบ​ทับ​นี้​เปน​หมื่น​หนึ่ง​จึ่ง​ให้​พระยา​ธรรม​รา​ชาเปน​
แมท่​ ับย​กไ​ปต​ ั้งเ​มืองร​าชบุรี แล้วจ​ึ่งเ​กณฑพ์​ วกพ​ ลท​ หารอ​าท​ มาทเปน​ อันม​ าก​
ให้​ยก​ไป​ตั้ง​ไว้​ที่เ​มืองเ​พ​ชร​บูรี แล้ว​ตั้งค​ ่าย​รายรับโ​ดย​อันดับท​ างท​ ุกช​ ่องแคบ​
ขัน อันเ​หล่า​ผู้ร​ั้งก​รมก​ าร​ทุก​หัว​เมืองน​ ั้น​เกณฑ์ใ​ห้​ส่งลำ​เลียงเ​ข้าป​ ลาอ​ าหาร​
มิ​ให้​ขาด​ได้ แล้ว​ก็​ให้จ​ัดแจงแ​ ต่งบ​ ้านเ​มือง​ค่ายค​ ูป​ตู​หอร​บ​เขื่อนข​ ัน​ให้​คง​มั่น
จึ่งเ​อาป​ ืนใ​หญ่ข​ ึ้นต​ ั้งไ​ว้บ​ นน​ ่าท​ ี่แ​ ละเ​ชิงเ​ทินท​ ุกช​ ่องเ​สมาแ​ ล้วเ​กณฑ์ผ​ ู้ค​ นเปน​ ​
อัน​มาก กับ​เครื่อง​สาตรา​อาวุธ​ทั้ง​ปืน​คาบชุด​คาบ​ศิลา​ทั้ง​ขา​นก​ยาง ทั้ง​
​ลูก​กระสุน​ดิน​ประ​สิว แล้ว​ขึ้น​อยู่​รักษา​น่า​ที่​เชิง​เทิน​ทุก​ช่อง​เสมา อนึ่ง​มี​คน​
รักษาส​ ิบค​ น

      อัน​พระ​อุทุมพร​นั้น​ศึก​ออก​มา​ดูแล​ตรวจ​ตรา​น่า​ที่​เชิง​เทิน อัน​
เสนาบดนี​ ั้นก​ ็ตามเ​สดจ​มาพ​ ร้อมพ​ รั่งเ​สนาท​ ั้งป​ วงจ​ึ่งม​ าบว​งส​รวงพ​ ระเ​สื้อเ​มือ
แลเ​ทวะด​ าอ​ ันร​ักษาพ​ ระศ​ าสนาจ​งม​ าช​ ่วยป​ ้องกันอ​ ันตรายบ​ ้านเ​มือง ฝ่ายท​ ัพ​
ไทยท​ ี่ย​กไ​ปม​ ะร​ิต ก็พ​ บก​ ันก​ ับท​ ับพ​ ม่า ก็ร​บก​ ันถ​ ้อยท​ ีถ​ ้อยร​บก​ ัน ข้างไ​ทยเ​ข้า​
โหมหัก​ตี​กลาง​แปลง​นักรบ​กัน​อยู่​วุ่นวาย ข้าง​พม่า​ล้ม​ตาย​เจบ​ปวด​อัน​มาก
ฝ่ายข​ ้างไ​ทยก​ ต็​ ายเ​จบป​ วดท​ ั้งส​องฝ​ ่ายแ​ ตร่​บก​ ันอ​ ยูป่​ ระมาณไ​ดส้​ ิบห​ ้าว​ัน ข้าง​
ไทยน​ ั้นเ​จบป​ วดล​งม​ ากมาย จึ่งย​กท​ ับเ​คลื่อนค​ ลายม​ าป​ ระสมก​ ันท​ ีแ่​ ก่งด​ ุมท​ ับ​
ละ​ร้อย ทับล​ ะ​พันน​ ั้นต​ ั้งร​ับไ​ว้ท​ ี่​เมืองร​าชบุรี ครั้น​พม่า​ยกม​ า​ก็ร​บพ​ ุ่งก​ ันห​ นัก​
หนา ฝ่าย​พม่า​ก็​ยก​หนุน​กัน​มากมาย ฝ่าย​ข้าง​ไทย​นั้น​รบ​อ้าย​ญวน​เจบ​ปวด​
มากมาย ฝีมือ​รบ​ไม่​เหมือนก​ ัน อันฝ​ ่ายข​ ้าง​กรุง​นั้นจ​ึ่ง​เกณฑ์​คนห​ ้าพ​ ัน ให้​
ยก​ไป​ตาม​ทาง​พม่า​ก็​ไม่​ไหว​บ้าง​ก็​ล้ม​ตาย​เจบ​ปวด​เป​นอัน​มาก​แม่​ทับ​ทั้ง​ปวง​
ก็​คิด​อ่าน​กัน​แล้ว ก็​ถอย​ทับ​เรือ​ก็​รับ​มา​ทุก​ตำบล​จน​มา​ตั้ง​รับ​ที่​บ้าน​กุ่ม​บาง​
บาน ฝ่ายพ​ ม่าร​ุกร​บเ​ข้าม​ า​ถึง​บ้าน​กุ่มบ​ าง​บาน​แล้ว อยู่​รอ​บก​รุงเปน​ อันม​ าก
   136   137   138   139   140   141   142   143   144   145   146