Page 16 - ทุคคตะสอนบุตร
P. 16
6
ทุคคตะสอนบุตร
ทั้งสองบุตรฟังว่าน้ำตาตก ให้ตันอกแสนสลดกำสรดศรี
จึงตอบว่าบิดามิปรานี อันชีวีลูกก็หมายจะวายปราณ
อยู่ไปไยไม่ได้เรื่องเปลืองข้าวสุก เหมือนทำทุกข์ให้บิดาน่าสงสาร
สะอื้นอ้อนวอนว่าเป็นช้านาน แล้วกราบกรานแม่พ่อจะขอลา
ทุคคตะรับขวัญให้หวั่นหวาด ใจจะขาดด้วยว่ารักเป็นหนักหนา
สุชลซาบอาบไหลนัยนา กอดบุตราครวญคร่ำแล้วรำพัน
ว่าเจ้าแก้วแววตาบิดาเอ๋ย ไม่ควรเลยลูกยาจะอาสัญ
เพราะพ่อคิดพิสมัยอาลัยครัน มิให้ขวัญเนตรต้องระกำตรอม
จะตกไปเป็นทาสอนาถนัก ที่ผ่องพักตร์ผิดรูปจะซูบผอม
เสียดายเนื้อนวลละอองคงหมองมอม เจ้ายินยอมเห็นงามก็ตามใจ
