Page 45 - ทุคคตะสอนบุตร

35

ทุคคตะสอนบุตร

ครั้นบุตรเตือนเคลื่อนคลายค่อยวายเศร้า จึงรีบเร้าเร็วออกนอกเคหา

ถือไม้เท้าก้าวเดินดำเนินมา ในอุราร้อนเริงดังเพลิงลน

กำสรดพลางทางกลืนสะอื้นไห้ ชลนัยน์นองพร่ำดังน้ำฝน

สงสารกุมารน้อยกลอยกมล จะต้องทนเวทนาเป็นข้าไท

แสนคะนึงพอมาถึงบ้านเศรษฐี จึงพาทีไถ่ถามตามสงสัย

ท่านอยู่เรือนหรือไปหนตำบลใด จงแจ้งใจให้ตระหนักประจักษค์ วาม

ฝ่ายผู้คนหญิงชายทั้งหลายสิ้น ครั้นได้ยินสุนทรที่วอนถาม

จึงบอกกล่าวเล่าแถลงแสดงความ ให้รู้ตามข้อประสงค์จำนงมา

ว่าเดี๋ยวนี้ท่านนั่งอยู่หลังนอก ที่เคยออกแขกไปไทยมาหา

ลุงธุระเรื่องไรจงไคลคลา เอากิจจาขึ้นไปแจ้งอย่าแคลงใจ