Page 47 - ทุคคตะสอนบุตร
P. 47
37
ทุคคตะสอนบุตร
ฝ่ายเศรษฐียินดีได้ฟังว่า ให้เมตตาน้ำคำร่ำเฉลย
จึงตอบว่าท่านอย่าวิตกเลย สองทรามเชยนี้เราจะเอาไว้
อันเงินทองเท่าไรใจประสงค์ ตามจำนงนึกมาข้าจะให้
แล้วลุกเดินเยื้องย่องเข้าห้องใน หยิบกุญแจมาไขกำปั่นพลัน
จึงตักเอาเงินตราออกมาให้ จงเอาไปกินก่อนสักค่อนขัน
ทุคคตะนอบนบอภิวันท์ รับเอาขันเงินมาน้ำตานอง
คิดถึงลูกสายใจจะไกลอก ความวิตกเหลือล้นยิ่งหม่นหมอง
โอ้สงสารทรามสงวนนวลละออง เจ้าจะต้องตกยากลำบากครัน
แล้วฝากฝังลูกน้อยกลอยสวาท แม้นพลั้งพลาดปรานีกะดีฉัน
ถ้าผิดลงจงโปรดที่โทษทัณฑ์ แต่พอบรรเทาบ้างด้วยยังเยาว์
