Page 52 - ทุคคตะสอนบุตร
P. 52
42
ทุคคตะสอนบุตร
ถึงจะได้เงินทองสักสองลาก ก็ไม่อยากชื่นชมนิยมหมาย
แม้นห้ามปรามงามปลอดจะวอดวาย จึ่งต้องขายลูกยาเป็นข้าไท
ทั้งผัวเมียครวญคร่ำเฝ้าร่ำร้อง น้ำตานองซึมโทรมชะโลมไหล
แต่กลั้นกลัดอัดอั้นให้ตันใจ เหลืออาลัยซวนซบสลบลง
พระพายพากลิ่นบุปผากระพือหอม ดอกพะยอมโยทะกามหาหงส์
เรณูนวลหวนกลบตรลบดง น้ำค้างลงชุ่มชื่นค่อยฟื้นกาย
กลับรำลึกตรึกตรองนองน้ำเนตร ความเทวษอาดูรไม่สูญหาย
จนแจ่มแจ้งแสงทองประเทืองพราย มิได้วายพันผูกตรงลูกยา
จะกลับกล่าวพี่น้องสองสมร ครั้นบิดรคืนหลังยังเคหา
ไม่ลืมคำร่ำสอนแต่ก่อนมา สู้อุตส่าห์เพียรพากได้ยากเย็น
