Page 53 - ทุคคตะสอนบุตร
P. 53
43
ทุคคตะสอนบุตร
คิดว่าตัวเกิดมาเป็นข้าท่าน ต้องทำการคับแค้นถึงแสนเข็ญ
อันชาตินี้มีกรรมก็จำเป็น ไม่หลีกเล่นหลบไปให้ไกลนาย
เข้ามานั่งตั้งใจอยู่ใช้สอย ระวังคอยทุกย่างไม่ห่างหาย
มิให้สองเศรษฐีมีระคาย รักษากายเกรงผิดจะติดตัว
เอากลางคืนเป็นกลางวันขยันเหลือ ไม่เฝ้าเฝือแอบอิงที่สิ่งชั่ว
สงวนตนทนลำบากสู้ฝากตัว รู้จักกลัวความอายอันร้ายแรง
แต่บรรดาข้าไทที่ในนั้น ก็ชวนกันรักใคร่มิได้แหนง
มีกล้วยอ้อยหรือขนมและต้มแกง ก็ปันแบ่งให้พี่น้องสองกุมาร
เขาชมเชยชอบชิดสนิทสนม นึกนิยมจงจิตคิดสงสาร
แต่ต้องเป็นทาสามาช้านาน จะประมาณมาได้สักสิบปี
