Page 49 - ทุคคตะสอนบุตร
P. 49
39
ทุคคตะสอนบุตร
เวลานี้สุริย์ฉายก็บ่ายคล้อย อย่าเศร้าสร้อยทรงสลดกำสรดหา
สถิตเถิดตัวพ่อจะขอลา แล้วโศกากอดบุตรสุดอาลัย
กุมารากุมารีทั้งพี่น้อง สุชลนองไหลล้นไม่ทนได้
กลับกล้ำกลืนขืนข่มอารมณ์ไว้ จึงแข็งใจวอนว่าบิดาพลัน
ตรงลูกยาพี่น้องทั้งสองนี้ อย่าได้มีห่วงใยให้กระสัน
สู้เป็นข้ากว่าจะตายวายชีวัน ไม่ใฝ่ฝันชั่วช้าที่ราคี
เชิญบิดาคลาไคลกลับไปบ้าน อย่าเนิ่นนานจวนดับอับแสงศรี
จะมืดค่ำคล้ำฟ้าในราตรี จรลีเหลือยากลำบากกาย
ทางก็เปลี่ยวเดินเดี่ยวสันโดษเด่น ใครรู้เห็นมันจะริบเอาฉิบหาย
ทั้งตีต่อยทุบทำระกำกาย ตะวันชายแล้วบิดาอย่าช้าที
