Page 118 - พฤติกรรมมนุษย์และจริยธรรมทางเศรษฐกิจและธุรกิจ
P. 118
11-66 พฤติกรรมม นุษย์แ ละจริยธรรมทางเศรษฐกิจแ ละธุรกิจ
การเข้าถ ึงก ิจกรรมท างเศรษฐกิจ และโครงสร้างพ ื้นฐ านข องร ัฐอ ย่างท ั่วถ ึงที่จ ะน ำไปส ู่ก ารล ดค วามย ากจนแ ละช ่องว ่าง
ของร ายได้ ตลอดจ นมีที่อ ยู่อ าศัยที่ม ั่นคง มีร ะบบส าธารณูปโภคที่พอเพียง เช่น ไฟฟ้า น้ำประปา และก ารสื่อสาร ที่ส่ง
ผลต ่อค ุณภาพช ีวิต มีส ภาพแ วดล้อมท ี่ม ีค วามป ลอดภัยจ ากป ัญหาอ าชญากรรมแ ละย าเสพต ิดต ่างๆ และเอื้อต ่อค วาม
ปลอดภัยในช ีวิตแ ละท รัพย์สินไดเ้ป็นอ ย่างด ี ทั้งนีม้ ผี ลม าจ ากก ารท ีม่ อี งค์กรป กครองส ่วนท ้องถ ิ่น มกี ารกร ะจ าย อำน าจ
อย ่างทั่วถ ึง มีก ารพ ัฒนาการบ ริหารจัดการก ิจกรรมสาธารณประโยชน์ให้แก่ตำบล
จะเห็นได้ว่า ระดับความสุขของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลกมลาส่วนใหญ่อยู่ในระดับมาก
เนื่องจากพื้นที่ตำบลกมลาเป็นพื้นที่มีภูเขาล้อมรอบและติดชายฝั่งทะเลอันดามันซึ่งเกือบแยกเป็นเมืองอีกเมืองหนึ่ง
ในหุบเขาห รือเรียกว่า “แม่ฮ่องสอนน้อย” มีศ ักยภาพด้านท รัพยากรธรรมชาติและส ิ่งแวดล้อมซึ่งนับว่าเป็นพื้นที่ที่ยัง
มีความอ ุดมสมบูรณ์ท ั้งด ้านภ ูมิประเทศและสภาพแวดล้อม ประชาชนในตำบลก มลาม ีจำนวนไม่มากเพียง 4,794 คน
ที่ประกอบอาชีพชาวสวนชาวไร่และประกอบอาชีพประมง ส่วนหนึ่งที่สามารถประกอบอาชีพตามศักยภาพที่มีอยู่
อย่างส มบูรณ์แ ละเพียงพ อก ับค วามต ้องการแ ละส ามารถน ำส่วนท ี่เหลือห รือเกินจ ากในร ะดับค รอบครัวแ ล้ว สามารถ
นำไปจำหน่ายเพิ่มมูลค่าให้กับครอบครัวและชุมชนได้ แต่ประเด็นที่ประชาชนมีระดับความสุขน้อยคือ ด้านชุมชน
เข้มแข็งเรื่องการส่งเสริมการมีส่วนร ่วมข องป ระชาชนในการตรวจสอบค วามโปร่งใส ในท ี่น ี้ ประชาชนในช ุมชนกมลามี
ความเชื่อมั่นในศักยภาพของตนเอง สามารถพึ่งตนเองได้ทางเศรษฐกิจพร้อมที่จะจัดการแก้ปัญหา โดยไม่ต้องคอย
ความช่วยเหลือจากภายนอก และมีกระบวนการเรียนรู้เพื่อสร้างภูมิปัญญาต่างๆ เพื่อสนองความต้องการของชุมชน
สมาชิกในชุมชน สมาชิกในชุมชนมีความผูกพัน แต่ประเด็นสำคัญที่ทำให้ประชาชนมีระดับความสุขน้อยที่สุด คือ
การเปิดโอกาสให้ป ระชาชนได้ม ีส ่วนร ่วมในการพัฒนาอ ย่างก ว้างขวางแ ละต่อเนื่องภายใต้ก ารร่วมเรียนรู้ ร่วมคิด แ ละ
ร่วมพัฒนาเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแ วดล้อมในช ุมชน ตลอดจ นการส ่งเสริมให้ประชาชนมีส ่วนร ่วมในการตรวจส อบ
ความโปร่งใสข องท ้องถ ิ่น เนื่องจากในก ารด ำเนินง านเพื่อพ ัฒนาท ้องถ ิ่น องค์การบ ริหารส ่วนต ำบลไม่ได้ป ระชาสัมพันธ์
ข้อมูลข ่าวสารแ ละร ายงานผ ลก ารด ำเนินก ารก ิจการท ี่ได้ก ระทำไปแ ล้วอ ย่างเปิดเผย โดยเฉพาะก ารจ ัดให้ม ีศ ูนย์ข ้อมูล
ข่าวสารขององค์การบริหารส่วนตำบล ประกอบกับการไม่ได้รับฟังข้อเสนอแนะและความคิดเห็นอย่างจริงจังหรือไม่
นำปัญหาและความต้องการของประชาชนไปกำหนดนโยบายสาธารณะของท้องถิ่น ซึ่งสอดคล้องกับข้อเสนอแนะ
ของป ระชาชนผ ู้ตอบแบบสอบถามถ ึงความต ้องการการมีส่วนร ่วมในการพัฒนา และการต รวจสอบค วามโปร่งใสข อง
ท้องถ ิ่น และร วมถ ึงก ารป ระชาสัมพันธใ์นก ารร ับร ู้ข ้อมูลข ่าวสารอ ย่างท ั่วถ ึง เมื่อป ระชาชนไม่ได้ร ับร ู้ข ้อมูลข ่าวสารอ ย่าง
ทั่วถึง สามารถเป็นข้อบ่งชี้ได้ว่าอาจเป็นเพราะประชาชนไม่ได้รับรู้ข้อมูลและเข้าใจข่าวสารอย่างเปิดเผยและโปร่งใส
จึงทำให้เกิดการขาดการมีส่วนร่วมจากประชาชน ทั้งที่ประชาชนในชุมชนมีความเชื่อมั่นในศักยภาพของตนเองและ
สามารถพึ่งตนเองได้ท างเศรษฐกิจพร้อมท ี่จ ะแ ก้ปัญหา
จากข้อมูลแบบสอบถามของป ระชาชนในเขตอ งค์การบริหารส ่วนต ำบลก มลา จะเห็นได้ว ่าระดับความสุขของ
ประชาชนยังอยู่ในระดับมาก แต่ยังมีจุดด้อยที่จะต้องปรับปรุงและพัฒนาเพื่อให้ประชาชนได้มีความสุขอย่างแท้จริง
ดังน ั้น หากต ้องการใหป้ ระชาชนม คี วามส ุข นโยบายส าธารณะแ ละแ นวทางก ารพ ัฒนาท ี่มาจ ากป ัญหาแ ละค วามต ้องการ
ของประชาชนจึงจำเป็นและมีความสำคัญที่สุดดังที่ วิทยากร เชียงกูล (2548) ได้กล่าวไว้ว่า นโยบายสาธารณะมีผล
ต่อการลดความทุกข์ได้ง่ายกว่าการสร้างความสุข เนื่องจากสาเหตุของความทุกข์และการขจัดทุกข์มักเห็นได้ง่ายกว่า
นโยบายส าธารณะจึงค วรม ุ่งไปท ี่ก ลุ่มค นท ี่ม ีค วามท ุกข์ในส ังคม และย ังส อดคล้องกับท ี่ ริช าร์ด เลยาร์ด (2548) อธิบาย
ถึงค วามจ ริงข องค วามส ุขไว้ว ่าค วามส ุขเป็นป ระสบการณ์ท ี่เป็นร ูปธ รรมแ ละส ามารถว ัดได้ส ังคมท ี่ด ีท ี่สุด คือ สังคมท ี่ม ี
ความส ุขมากท ี่สุด
ดังน ั้น นโยบายส าธารณะค วรม เีป้าห มาย เพื่อส ร้างค วามส ุขแ ละล ดค วามท ุกข์ใหม้ ากท ี่สุด สังคมจ ะไม่มคี วาม
สุขเพิ่มขึ้น ยกเว้นค นในส ังคมมีเป้าหมายร่วมกันว่าต้องการให้สังคมม ีความสุขเพิ่มขึ้น เนื่องจากความสุขข องคนขึ้น
ลิขสทิ ธขิ์ องมหาวิทยาลัยสโุ ขทัยธรรมาธิราช
