Page 36 - รำ เล่น เพลง นิทาน สืบสานศิลป์ไทย

26

ร�ำ เล่น เพลง นิทาน สืบสานศิลป์ไทย

รองเง็ง

รองเง็ง หรือรองแง็ง เป็นศิลปะการเต้นร�ำแบบพ้ืนเมืองของชาวไทยมุสลิมทาง
ภาคใตข้ องประเทศ สนั นษิ ฐานวา่ ชาวโปรตเุ กส หรอื ไมก่ ช็ าวฮอลนั ดาทมี่ าทำ� การคา้ ขาย
แถบชวามลายู น่าจะเป็นผู้น�ำมาเผยแพร่ โดยเมื่อถึงวันรื่นเริงปีใหม่ ชาวตะวันตกจะมี
การเฉลิมฉลองและเต้นร�ำอย่างสนุกสนาน การเต้นร�ำน้ันเป็นท่ีสนใจแก่ชาวพ้ืนเมือง
จึงได้ฝึกซ้อมน�ำไปแสดงบ้าง จนกลายเป็นศิลปะรองเง็งไปในท่ีสุด

ส�ำหรับชาวไทยมุสลิมในภาคใต้ ได้รับเอาศิลปะการแสดงน้ีเข้ามาต้ังแต่ครั้ง
โบราณโดยจะฝึกกันในบ้านขุนนางมุสลิมหรือเจ้าเมืองเท่านั้นเพ่ือไว้ต้อนรับแขกเหร่ือใน
งานร่ืนเริงหรืองานพิธีต่างๆ ต่อมาได้แพร่หลายไปสู่ชาวบ้านโดยคณะมะโย่งน�ำไปแทรก
ระหว่างพักการแสดงเร่ือง

การเต้นรองเง็งเป็นการเต้นที่สุภาพ คือผู้แสดงชายหญิง ซ่ึงส่วนใหญ่จะม ี
ฝ่ายละ ๕ คน เข้าแถวแยกเป็นชายแถวหนึ่งหญิงแถวหนึ่ง ยืนห่างกันพอสมควร เม่ือ
ดนตรีข้ึนเพลง ซึ่งมีประมาณ ๘ - ๑๐ เพลง ผู้แสดงก็จะใช้ลีลาของมือ เท้า และล�ำตัว
เคล่ือนไหวไปข้างหน้า ข้างหลัง ให้เข้ากับจังหวะดนตรี ความสวยงาม และน่าดูของ
ศิลปะรองเง็งนั้นอยู่ที่การใช้เท้าเต้นให้เข้ากับจังหวะ ส่วนการร่ายร�ำเป็นเพียงองค์
ประกอบ