Page 52 - การอ่านและการเขียนภาษาเขมร
P. 52
2-42 การอา่ นและการเขียนภาษาเขมร
เร่ืองท่ี 2.2.2
การเขียนย่อหน้า
ย่อหน้า คือประโยคหลายๆ ประโยค วางเรียงกันเป็นข้อความตอนหนึ่ง ในแต่ละประโยคจะมี
ความสัมพนั ธ์กัน โดยทัว่ ไปในย่อหนา้ แต่ละยอ่ หนา้ น้นั มีองค์ประกอบท่สี าคัญ 2 สว่ น คอื ใจความสาคญั
คอื ความคิดหลักทผ่ี ้เู ขียนมุ่งเสนอแก่ผู้อ่าน และประโยคขยายความ เปน็ ประโยคท่ขี ยายประโยคใจความ
สาคัญ ช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจความคิดของผู้เขียนได้อย่างชัดเจน โดยในหนึ่งย่อหน้ามีประโยคสาคัญหน่ึง
ประโยค ประโยคอื่นๆ เป็นประโยคขยายความหรือรายละเอียดของประโยคสาคัญ ย่อหน้าจะมีขนาดสน้ั
หรือยาวกไ็ ด้ แต่ในหนึ่งยอ่ หน้าจงึ มใี จความสาคัญเพยี งประการเดยี วเท่านัน้ และเม่ือนาหลายย่อหน้ามา
รวมกนั จะกลายเป็นขอ้ ความขนาดยาว
การเขียนย่อหนา้ ในภาษาเขมรควรเร่ิมด้วยการกาหนดเนือ้ หาหลกั ของย่อหน้ากอ่ น และออกแบบ
ย่อหน้านั้นว่าจะเขียนใจความสาคัญอยู่ส่วนใด เช่น ย่อหน้าที่มีใจความสาคัญอยู่ตอนต้น ย่อหน้าที่มี
ใจความสาคัญอยู่ตอนกลาง ย่อหน้าที่มีใจความสาคัญอยู่ตอนท้าย เป็นต้น แต่ส่วนใหญ่ใจความสาคัญ
หรือประโยคหลักจะวางส่วนต้นของย่อหน้า จากน้ันแต่งเติมรายละเอียดสนับสนุนให้ย่อหน้านั้นมีความ
สมบูรณด์ ้วยการขยายความเพอ่ื ใหเ้ กดิ ความชดั เจนและสมบรู ณ์ของย่อหนา้
ในการเขียนย่อหน้าน้ัน เม่ือกาหนดใจความสาคัญที่จะเขียนได้แล้ว ใจความสาคัญน้ันอาจจะ
ปรากฏเป็นประโยคใจความสาคัญที่ชัดเจน หรือเป็นเพียงขยายความต่อกัน เพื่อให้ได้เร่ืองราวครบถว้ น
เป็นยอ่ หน้าที่สมบรู ณ์ กลวิธีขยายใจความสาคัญนน้ั ทาไดห้ ลายวธิ ีสามารถแบง่ ออกเป็น 5 แบบ ไดแ้ ก่
1. การเขยี นย่อหน้าแบบขยายความโดยอธบิ ายรายละเอยี ด
การอธิบายรายละเอียด คือ วิธีการเขียนอธิบายเกี่ยวกับใจความสาคัญ เพ่ือให้ผู้อ่านสามารถ
เขา้ ใจ หรือรเู้ รื่องราวนนั้ ได้อย่างสมบรู ณ์ รวมถึงอธิบายขอบเขตของความหมายของเรื่องท่ีต้องการ วธิ ีนี้
เปน็ วิธีท่ีนยิ มใช้กันทัว่ ไป
ตัวอย่าง
dMNMasMxanb; pM utenARbeTskm<úCaKWRsUv. eKdaRM sUvesrÞI RKbT; kI EnøgTagM Gs;. eKeFEVI RsBIrdg
kñgú mYyqañ M KWERsvsSa nigERsR)aMg. ERsvsSaKWeKeFIEV Rskñgú rdUvePøóg cEM NkERsR)aMgeKcabe; pþmI eFeVI nA
eBlTkw Rsk.
(ปรบั ปรงุ จาก sresrtamGan nigEtgescIá 4 หน้า 77-78)
