Page 103 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 103
ศริ ิวิบุลกติ ต์ิ
67
๔๗ กลบทดงั น้ี ชอื่ อักษรล้วน
บงั คบั ให้ใช้วรรคละสามอกั ษร
จักกลบั กล่าวด่าวเดมิ ดาบสนอ้ ย คร้ันสรุ ิยะลอยเล่ือนลอ่ งสอ่ งสวัสด
์ิ
สวา่ งแจ้งแสงศรสี รุ ีย์จรสั เลอ่ื นลอยลัดเขาแก้วยุคุนธร
สวมมงกุฎสอดใสส่ อดอังสา นุง่ ผา้ คากรองเรอื งรงุ่ รังสร
ทรงหนังเสือเย้ืองย่องยงั พระนคร เทย่ี วโคจรจ้องจติ รถึงบิตุรา
มากระทั่งทางที่ทวาเรศ ทอดพระเนตรเหน็ มนษุ ย์นง่ั แนน่ หนา
ชะมา้ ยเมยี งมงุ่ มองพระนยั นา พบนราเรอื งณรงค์นรนิ ทร์ไท
มไิ ด้แจ้งจริงจติ รว่าบิตุเรศ ทอดพระเนตรนิง่ องึ้ ตะลึงไหล
ตรสั ว่าเอะเออโอ้นัน่ คือใคร ท่ีต้องภยั โพยพนั ธนาเจียร
ชาวนครอ่อนเออ้ื นออกอรรถชดั แจ้งความสตั ย์ใจจิตรสถิตเสถยี ร๑
วา่ นักโทษท่ีทนเทวศเวยี น ชพี จักเนยี รน้นั เนือ้ เจ้าธานี
ทเี่ ป็นจอมเมืองมง่ิ โมลีเลิศ ช่ือชูเชดิ ยศกติ ์ปิ ระกอบศรี
ตอ้ งประหารแสนโศกเศรา้ โศก ี พระกายเี นอ้ื หนองพุพองพัง
วันนีเ้ ทยี่ งท่ที า้ วเธอจกั ต้องประหาร แสนสงสารสุดสิ้นชีวนิ หวงั
ดาบสน้อยเนื้อหน่อพุทธังกุรัง ไดส้ วนังคำชดั จดั จรงิ ใจ
ร้จู ักแจง้ แจม่ จติ รวา่ บติ ุราช ใหก้ ัมปนาทนกึ แน่หฤทยั ไฉน
วา่ เรากเ็ รอื งฤทธิแ์ รงแจง้ ในใจ เจด็ คชไกรเกรงกาจมอิ าจทน
๑ หนงั สอื สมุดไทยเลขที่ ๑๘ ว่า “แจง้ ประจักษ์ใจจติ รสถิตเสถียร”
โครงการเลือกสรรหนงั สือ
