Page 104 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 104
68 ศริ วิ ิบลุ กติ ติ์
จะเข้าถงึ ถาโถมกระโจมจร รีบราญรอนราชนราพลาหน
จกั จบั จอมอิศราเจ้าสากล ท้ังไพรพ่ ลพวกพ้องกองประชา
คงจะสมเสร็จสิน้ ถวิลคดิ จักสมจิตรมุ่งมาดเหมือนปรารถนา
กลวั แตศ่ ลี ะเภทพึงภนิ ทนา อนึ่งอาตมามากมน่ั ในขนั ตี
ถงึ ชีวิตวางวายจะไม่รอด มิท้งิ ทอดศีลสตั ยส์ งั วรศร
ี
อนึง่ เราเล่าแน่แน่วนกึ ยนิ ด ี ในสรอ้ ยศรสี พั พัญญตุ ญั ญาณ
ถา้ แม้นตดั สลดั ลว่ งศีลเสียแล้ว จกั คลาดแคล้วพุทธภมู ิพ้นื พถิ าร
แสนพเิ ศษสุดประเสริฐเลิศโอฬาร พอตริการเทา่ นั้นแน่นหนาทรวง
ด่ังศรแสงสังหารราญหทยั ใหท้ ้อแท้แน่ในมโนหน่วง
หนักอารมณจ์ ิตรระทวยงวยงงงว่ ง ด้ินแด่วดวงฤดีพะวพี ะวง
ก็ถึงซ่ึงสลบแนแ่ นว่ เนานง่ิ จิตรประวิงไหวหวาดแทบขาดผง
ลม้ สลบลงสลดั อัดอ้นั องค์ พอคืนคงได้คิดจิตรจอดใจ
เอาปัญญาเป็นพระขรรค์ฟนั ฟาดฟอน เขา้ ราญรอนตรงโรคโศกสิน้ สงสัย๑
กค็ ่อยเสดจ็ ดำเนนิ ย่องนองเนตรนยั น์ เข้าใกล้ไทน้อมประนมน่ังชลุ ี
แล้วกลับสลบแนแ่ ดแ่ ดว้ ดนิ้ ดง่ั จะส้นิ สญู สุดเพราะโศกศร
ี
คร้ันคอ่ ยฟน้ื ตื่นตงั้ สติด ี กน็ ิสีทนานง่ั น้ำเนตรนอง
มหาชนคนทั้งหลายหลากเหลยี วแล ให้ท้อแทอ้ ารมณ์รอ้ นเร่าหมอง
บางคนวา่ ดาบสเจา้ จดจอ้ ง มาร่ำร้องรักนเรศรดว้ ยเหตใุ ด
เปน็ หนอ่ เนือ้ ในวงษฤ์ ๅพงษ์พนั ธ ์ุ เราสำคญั ไม่แจ้งจิตรจริงไฉน
มารำ่ ร้องรำ่ รักร่ำพไิ ร แทบบรรลยั ใจจิตรเจียรจากจร
๑ หนงั สือสมดุ ไทยเลขท่ี ๑๘ วา่ “เข้าราญรอนแรงโศกสนิ้ สงสัย”
มหาวทิ ยาลัยสุโขทัยธรรมาธริ าช
