Page 15 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 15
(13)
เกย่ี วกบั ผู้แต่งและสมัยทแี่ ตง่
ในกลบทแรกของเร่ืองศิริวิบุลกิตต์ิ ช่ือ กบเต้นต่อยหอย เร่ิมต้นด้วย
การไหวพ้ ระรัตนตรัย ไหวค้ รูกลอน ไหวค้ ุณบดิ ามารดา ญาติผู้ใหญ่ และ
ไหวเ้ จ้ากรงุ อยธุ ยา ถวายพระพรให้รุ่งเรอื งสถาวรหา้ พันปี ได้กลา่ วถงึ ผ้แู ต่ง
ในทา้ ยกลอนกลบทนีว้ ่า
“ข้าช่ือเซ่งเขยี นช่ือซ้องจองนามหมาย ลำ้ ไว้ช่ือลอื ว่าชายไวศ้ กั ดศ์ิ ร
ี
พระบณั ฑูรพูนบันเทงิ พระทัยทวี ต้ังยศแสงแตง่ ยศศรีหลวงปรชี า
พนิ จิ ดภู ูวนาถได้ใหศ้ ักด์ิแสง ตามทำนองตอ้ งตำแหนง่ เปน็ โหรหา
แจง้ ซ่งึ อรรถจดั ซ่ึงองคช์ าดกมา ยกคาถงั ยงั คาถาชักบาล”ี
ถ้าพิจารณาจากข้อความดังกล่าวจะทราบว่าผู้แต่งคือ หลวงศรีปรีชา
(เซ่ง) มีตำแหน่งเป็นโหรในสมเด็จพระบัณฑูร หรือ กรมพระราชวังบวร
พระองค์ใดพระองค์หน่ึงในสมัยกรุงศรีอยุธยา (นบคุณจอมน้อมคุณเจ้า
ยทุ ธยา เปน็ จอมหลกั ปกั จนุ หลา้ โลกากร) มีผเู้ ชอื่ ว่า กรมพระราชวงั บวรท่ี
กล่าวถึงน่าจะเป็น เจ้าฟ้าธรรมธิเบศ (กุ้ง) เพราะทราบกันดีว่า พระองค์
ทรงเปน็ กวี และทรงสง่ เสริมกวอี ย่างดีย่งิ
อกี ประการหน่ึง ความนยิ มในการแตง่ คำประเภทกลอน ยงั ไม่ปรากฏ
กอ่ นหน้านี้ แม้ในจนิ ดามณี ฉบับพระมหาราชครู ที่ถอื กันว่าเปน็ ตำราเรยี น
ภาษาไทยเล่มแรก แตง่ ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช มกี ารสอนการ
แต่งบทกวตี ่าง ๆ รวมทงั้ กลบท แต่เปน็ การแต่งกาพย์ โคลง ฉนั ท์ เป็นพืน้
มคี ำวา่ กลอนปนอยเู่ รยี กเปน็ กลอนหา้ และไมม่ ลี กั ษณะสมั ผสั แบบกลอนแต่
โครงการเลอื กสรรหนังสือ
