Page 183 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 183
ศิรวิ บิ ลุ กติ ต์ิ
147
๐ ๐ ๐ ๐ ๐๕ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐๖
๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐๘ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐๖
ฉบบั หน่งึ ช่อื ฉนั ทฉ์ บงั ตำเนนิ กลอน ๖
ฉบับหนงึ่ ชอื่ ติลกวิเชียรฉันทต์ ำเนนิ กลอน ๖
ยามคำ่ ยำ่ ฆอ้ งแลว้ พระเกศแก้วทรงอสุ สา่ ห์
จำเรญิ ซึ่งพระกายคตา นสุ ตกิ รรมฐาน
วางพระอารมณ์แน่ว ตอ่ ดวงแก้วตรีรตั นญาณ
มิให้จติ รแพรพ่ รายขจายซ่าน มโนปองยังห้องธรรม
ยกองค์พระกรรมฐาน เป็นประธานที่เลศิ ล้ำ
ภาวนาน่งิ นกึ บริกรรม ว่าเกศาเกศาผม
ย่อมเป็นพระทุกขัง นำแตท่ ุกข์มาระดม
ย่อมถงึ ซ่ึงสภาวนยิ ม งอกหงอกเปน็ อนิจจงั
อนัตตาย่อมสาบสูญ จดั เป็นพระอสภุ ัง
โลมาขนทวั่ อวยั วงั ยอ่ มวบิ ตั ิกำจัดไป
นกั ขาเลบ็ วา่ งาม กย็ ่อมถึงซ่งึ บรรลัย
ทนั ตาฟนั อันมีทั้งน้อยใหญ ่ ก็หนีไปเสยี ก่อนกาย
บางคนกายหนีฟัน สุดจะบรรยายขยาย
ตะโจหนงั ทั่วไปในรา่ งกาย ชวี ติ วายกด็ ับงาม
มงั สังเนอื้ เราท่าน กบั หนงั ดว้ ยช่วยล่อกาม
ให้เวยี นวุน่ ระวงั พยายาม นับถือกันวา่ ขวญั ตา
โครงการเลอื กสรรหนังสอื
