Page 70 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 70
34 ศิรวิ บิ ลุ กติ ติ์
๒๒ กลบทดังน้ี บังคับให้ใช้แต่ ก กา กน
เจ้าพรานเหน็ อิสมี ีใจหาญ ที่รำคาญแตก่ อ่ นถอนใจใหญ
่
แสนสำราญบานชนื่ รน่ื ในใจ ก็เขา้ ไปกินหาผลาม
ี
อยมู่ าได้ไมช่ ้ากล็ าจร พระภธู รชห้ี นตำบลศร
ี
ใหพ้ รานไปปิ่นเกลา้ เจ้าธานี มีวาทีวา่ ดูสผู ชู้ ำนาญ
ชำนาญไพรใจกลา้ ทา่ นอยา่ เลา่ ว่าขา้ เจา้ อยู่ปา่ มหาสถาน
เจ้าพรานอ่อนเศียรลาสาธุการ ว่าภบู าลมีคณุ การญุ ใน
ข้าผูพ้ รานชาญเช่นกระเวนป่า มปี ญั ญาวิจารณเ์ ป็นการใหญ่
พระคณุ ล้นพ้นท่จี ะพไิ ร มิเล่าใครให้รู้พระภธู ร
สว่ นพรานป่าลาเจ้าเขา้ มาบ้าน แสนสำราญภญิ โญสโมสร
ใจสำคญั สัญญาปา่ ไม้จร จำไพรสอนจากปา่ มาหา้ วนั ฯ
มหาวทิ ยาลยั สโุ ขทยั ธรรมาธริ าช
