Page 72 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 72
36 ศิรวิ บิ ุลกติ ต์ิ
๒๔ กลบทดงั นี้ บังคบั ให้ใช้ ก กา กน กง กด
กรงุ กระษตั ริย์ทรงฟังไม่กังขา จง่ึ ตรัสว่าบดั น้ีอยู่ที่ไหน
ขอประทานข้าเถา้ เตา้ จรไป ได้อาไศรยอยูท่ ก่ี ุฎีดง
ถึงเจ็ดวันจ่งึ ขา้ ทลู ลาจร ใกลศ้ ิงขรปา่ ใหญ่ไพรระหง
สัจจงั ฤาดั่งนัน้ เป็นม่นั คง ประทานจงเหมอื นขา้ แจง้ จาบลั ย
์
พระยาพาลรางวัลพนั ตำลงึ ให้ตัง้ ถงึ มอื พรานชาญไพรสัณฑ
์
จึ่งจัดแจงเสนาโยธาพลนั ทัง้ พลขันธส์ ง่ั เสร็จเสดจ็ จร
ขึ้นสู่ช้างคเชนทร์ทรงมงคลรตั น ์ เปน็ ขนัดเสนาโยธาสลอน
ต้งั กระบวนจตรุ งคอ์ งคน์ ิกร พรานปา่ จรนำหนา้ โยธาทศ
มากระทั่งใกลท้ ่อี สิ ีสิทธ์ิ พระยศกติ แ์ิ จ้งในใจกำหนด
ได้ฟงั เสยี งช้างมา้ โยธารถ กป็ รากฏปญั ญาแจง้ อาการ
รูว้ า่ กองโยธาพลากร พยุหรขตั ตยิ ามาประหาร
เธอจง่ึ มสี ีหนาทราชโองการ แก่นงคราญมเหสีวนิดา
วา่ ดกู รสมรทรงมงคลรัตน ์ ผอ่ งจำรสั ล้ำวิไลในใตห้ ลา้
พระน้องเจ้าพน่ี จ้ี ะขอลา ดวงสดุ ามง่ิ แม่อย่าแดดาล
เวรากำม์จำจองสนองนุช ให้พ่สี ุดไกลองคย์ อดสงสาร
มีกำม์สองกองสรา้ งแต่ปา่ งนาน ฤๅไอพ้ รานนำทางมากลางไพร
มนั แจง้ เหตยุ บุ ลกลรหสั แกก่ ระษัตริยเ์ จ้าธานีทม่ี าใหม่
วา่ พีอ่ ยู่ในป่าพนาไลย เปน็ เวรใดมาประหารเข้าราญรอน ฯ
มหาวทิ ยาลัยสโุ ขทัยธรรมาธิราช
