Page 103 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

เบญญศกิ านต กาญจนาธนเสฎฐ

วันหนึ่งลิงหนึ่งตัวสามารถเก็บผลมะพราวไดมากมาย

มหาศาลเปนหลักพันลกู ทีเดียว โดยไมรูจักเหน็ดเหนื่อย

ไมมีวันหยุดพักผอน แตเจาของลิงขางลาง กลับยืน

สบู ยาเสนสบายใจ

“นนั่ ไง รถคนั นนั้ กำลงั วงิ่ มาทางทพี่ วกเรายนื อยู

“แลว พอขอเขาไปคุยกับเขาหนอย เพื่อเราจะไดรับขอมูล
ที่เปนขอเท็จจริงถูกตองชัดเจน จากแหลงขอมูลและเปน

ผูปฏิบัติตัวจริง” เจาลิงตัวนอย

ยืนโหนตองแตง ทำหนาที่เปน

เจŒาฟูฟอ† งสามารถเกบ็ มะพราŒ วไดŒ เด็กทายรถกระบะอยางเปนงาน
นาสนุกดวยจริงๆ
เตม็ ทถ่ี งึ ๘๐๐ ลกู ตอ‹ วนั
“ สวัสดี ครับ พี่ ชาย

หมายความวา‹ ลิงแตล‹ ะตัว เหนื่อยไหมครับ ผมเอาน้ำมา
ใหŒประสทิ ธิภาพการทำงาน ฝาก” คุณพอทำตีสนิทอยาง
“ มีน้ำใจ “สวัสดีจะนาย ผม

ไดŒมากกว‹ามนษุ ย เพิ่งกลับจากสวนมะพราวมา
นบั สิบเทา‹ เลยทีเดียวนะ เหมอื นกนั วนั นงี้ านเยอะ เหนอ่ื ย
เหลือเกินครับ แตเจาฟูฟองที่

อยูทายกระบะ นาจะเหนื่อย

กวาผมเยอะ เพราะขึ้นมะพราว

มาตั้งแตเชาแลวครับ วาจะกลับไปตั้งหลักที่บาน ให

มันวิ่งเลนกับพี่นองมันสักพัก เดี๋ยวมีงานเขาอีกสอง

สวนครับ” ลุงสมชายเจาของรถและเจาฟูฟอง คุยไป

พรอมกับดูดกาแฟเย็นเฉียบที่พอยื่นไปประสานไมตรี

“ฟฟู อ งมนั กไ็ ปกบั ผมอยา งนที้ กุ วนั เพื่อรบั งานขึ้นตน เกบ็

มะพราว จนเปนหนาที่หลักไปแลว”

๙๕