Page 104 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย
P. 104
เจาลิงนอย
ในประเทศไทยของเรา ลิงท่ีสามารถนำมาฝกใหข้นึ ตนไมเก็บมะพราวได
อยางสมบูรณแบบนั้นมีอยูเพียง ๕ ชนิด ที่ทำงานไดดีและรวดเร็ว นั่นคือ ลิงเสน
ลิงกัง ลิงแสม ลิงไอเงี้ยะ ลิงวอก แตลุงสมชายคงจะเอ็นดกู ับลิงกังอยางเจาฟูฟอง
มากกวา เพราะคุยนักคุยหนาวา เปนพันธุลิงที่เหมาะสมมากที่นำมาใชงานเก็บ
มะพราว เนื่องจากทำงานไดสันทัดปราดเปรียวกวาลิงชนิดอื่น ลุงสมชายจะพึ่งพา
ลิงกังตัวผูมากกวา เพราะมีสรีระรางกายแข็งแรงและทำงานดีกวาลิงตัวเมีย
ลุงสมชายอวดอยางภูมิใจวา เจาฟูฟองสามารถเก็บมะพราวไดเต็มที่ถึง ๘๐๐ ลูก
ตอวัน หมายความวา ลิงแตละตัวใหประสิทธิภาพการทำงานไดมากกวามนุษยนับ
สิบเทาเลยทีเดียวนะ
โอ พระเจา.....ไมนาเชื่อเลย..... “คน – แพ – ลิง”
ลงุ สมชายใหข อ มลู ตอ วา ลงิ ทคี่ นเลยี้ งตอ งการมากทสี่ ดุ คอื ลงิ กงั ตวั ผอู ายไุ ม
เกนิ ๒ ขวบ ซง่ึ เปน ลงิ วยั ทเี่ หมาะสมในการฝก ใหท ำงานเกบ็ มะพรา ว หลงั ผา นการฝก
๒ – ๓ เดอื นแลว เจา ของลงิ กจ็ ะพาลงิ คใู จ เทย่ี วตระเวนรบั จา งเกบ็ มะพรา วตามสวน
มะพราวขาประจำทั้งหลาย ลิงจะใชวิทยายุทธที่อุตสาหร่ำเรียนมาทุกรูปแบบ ทำกัน
ทั้งปากกัด ตีนถีบ มือปน และโยนลูก หมายถึง เทาหลังถีบตัวขึ้นลำตนมะพราว มือ
หรอื เทา หนา บดิ ปน ลกู ปากใชก ดั ขว้ั ลกู มะพรา ว ทสี่ ำคญั ลงิ ทไี่ ดร บั การฝก ฝนฝก สอน
อยางดีจะสามารถพิจารณาเลือกผลมะพราวที่ใชการไดดี
อยา งไรกต็ าม หากไมม งี านเกบ็ มะพรา วในบางชว งหรอื ในวนั ทสี่ ภาพอากาศ
ไมอ ำนวย ลิงทำงานกจ็ ะถกู ลา มโซไ วก ับเสาหลกั ทบี่ า น เจา ฟฟู อ งเองกเ็ ชน กันตอ งนั่ง
จับเจาอยูกับบานลุงไปจนกวาจะถึงเวลาทำงานที่มีงานเขามาอีกครั้งหนึ่ง สิ่งที่อยู
นอกเหนือความคาดหมายอยางยิ่งในขณะที่ลิงกำลังปฏิบัติงานเก็บมะพราวนั้น คือ
เหลา มดแดงทเี่ ลอื กทจี่ ะทำรงั อยบู นตน มะพรา ว เพราะหากถกู มดแดงทั้งรงั รมุ ทำรา ย
เจาฟูฟองหรือลิงตัวไหนก็คงชวยตัวเองไดไมทันการแน ตองรีบหยอนตัวลงมานอน
อาซา เพื่อใหเจาของชวยดึงมดแดงออกจากตัวจนวุนวายเชียวแหละ
ประเด็นสำคัญที่เจาของลิงบนเกาะสมุยและจังหวัดอื่นของไทยกำลัง
เผชิญปญหาอยางสาหัสอยูคือ การถูกกลาวหาจากหลายฝาย โดยเฉพาะสมาคม
๙๖