Page 31 - ประวัติศาสตร์ไทย
P. 31
พัฒนาการของบ้านเมืองกอ่ นการสถาปนาแควน้ สุโขทยั 2-21
เรื่องที่ 2.2.1
แนวคิดเร่ืองถิ่นก�ำเนิดของชนชาติไทย
แนวคดิ เรอ่ื งถน่ิ กำ� เนดิ ของชนชาตไิ ทยยงั เปน็ ประเดน็ ทนี่ กั วชิ าการหลายๆ คนใหค้ วามสนใจเสนอ
ประเด็นต่างๆ อย่างกว้างขวาง ซ่ึงแต่ละแนวคิดท่ีน�ำเสนอได้มีหลักฐานและข้อมูลสนับสนุนเพ่ือความน่า
เช่ือถือ แต่ในปัจจุบันยังไม่สามารถหาข้อยุติได้ว่าแนวคิดใดเป็นแนวคิดที่น่าเชื่อถือมากที่สุด โดยแนวคิด
เร่ืองถ่ินก�ำเนิดของคนไทยเท่าที่ปรากฏในปัจจุบัน และได้มีการน�ำเสนออยู่ในช่วงเวลาน้ีจ�ำแนกได้เป็น 5
แนวคิด ดงั น้ี
แนวคิดท่ี 1 บริเวณเทือกเขาอัลไตในมองโกเลีย ทางตอนเหนือของประเทศจีน
ผู้เสนอแนวคิดน้ีคือ ดร.วิลเลียม คลิฟตัน ดอดด์ (William, Clifton Dodd) มิชชันนารีชาว
อเมรกิ นั หมอดอดดไ์ ด้เดินทางส�ำรวจแคว้นตา่ งๆ ที่อยนู่ อกประเทศไทยและเขียนหนังสือชอื่ ชนชาตไิ ทย
หรือ The Tai Race: The Elder Brother of the Chinese ใน พ.ศ. 2452 โดยอาศัยหลกั ฐานประเภท
ต�ำนานและพงศาวดาร และจดหมายเหตขุ องจีนในการค้นคว้า และไดส้ รุปว่า ไทยสืบเช้ือสายจากมองโกล
และเป็นชาติเก่าแก่กว่าจีนและฮิบรู ชนชาติไทยเคยอยู่แถบลุ่มแม่น้ําฮวงโห ต่อมาถูกชนชาติจีนมาปะทะ
จงึ ตอ้ งถอยรน่ ไปในหลายทศิ ทาง ซง่ึ สว่ นมากไดถ้ อยไปยงั แมน่ า้ํ แยงซแี ละมณฑลยนู นานและตง้ั อาณาจกั ร
น่านเจ้า27 และยงั พบว่าในบริเวณนมี้ ชี นชาติทีพ่ ดู ภาษาไทยอยอู่ ย่างมาก
แนวคิดน้ีมอี ทิ ธิพลต่อนกั วิชาการชาวต่างประเทศ เช่น ดบั เบลิ ยู. เอ.อาร์. วดู (W.A.R.Wood)
และนกั วชิ าการชาวไทย เชน่ ขนุ วจิ ติ รมาตรา (รองอำ� มาตยโ์ ทสงา่ กาญจนาคพนั ธ)์ ซง่ึ ไดส้ นบั สนนุ แนวคดิ
ดังกล่าวลงในหนังสอื เรอ่ื ง “หลกั ไทย” ใน พ.ศ. 2471 โดยเสนอวา่ คนไทยเคยอยูบ่ ริเวณเทอื กเขาอลั ไต
ของเอเชยี กลาง (บริเวณพรมแดนร่วมของประเทศรัสเซยี จนี มองโกเลยี และคาซัคสถาน) ภายหลงั จึงได้
อพยพมาตงั้ ถนิ่ ฐานแถบบรเิ วณลมุ่ แมน่ า้ํ เหลอื ง และแมน่ าํ้ แยงซี ตอ่ มาเมอื่ ถกู รกุ รานจงึ คอ่ ยๆ อพยพลงมาสู่
สวุ รรณภมู ิ หนงั สอื เล่มน้ไี ด้รับความสนใจจากประชาชนในขณะน้ันอยา่ งสูง เห็นไดจ้ ากการทม่ี ีการตพี ิมพ์
หนังสือเล่มน้ีถึง 7 ครั้ง นับต้ังแต่ พ.ศ. 2471–2518 นอกจากน้ีหนังสือเล่มน้ียังมีส่วนท�ำให้กระทรวง
ศึกษาธิการบรรจุแนวคิดจากทฤษฎีดังกล่าวลงในต�ำราเรียนประวัติศาสตร์ไทย28 แต่ปัจจุบันแนวคิดนี้ไม่
เป็นท่ียอมรับในวงวิชาการ เพราะขาดหลักฐานสนับสนุน และที่ส�ำคัญการอพยพผ่านมาทางใต้โดยผ่าน
ทะเลทรายโกบี ซง่ึ อย่หู ่างไกลและมสี ภาพอากาศทหี่ นาวเย็นมาก และทะเลทรายยงั มีลักษณะกว้างใหญท่ ่ี
เตม็ ไปดว้ ยความทุรกนั ดาร จงึ เปน็ เรอื่ งทเี่ ป็นไปไมไ่ ดย้ ากส�ำหรบั การอพยพเคลื่อนย้ายจากแหล่งดังกล่าว
27 วลั ลภา รงุ่ ศริ แิ สงรตั น.์ (2545). บรรพบรุ ษุ ไทย: สมยั กอ่ นสโุ ขทยั และสมยั สโุ ขทยั . กรงุ เทพฯ: จฬุ าลงกรณม์ หาวทิ ยาลยั .
น. 19-20.
28 กาญจนี ละอองศร.ี เรือ่ งเดยี วกัน. น. 121.
