Page 63 - อารยธรรมมนุษย์
P. 63
อารยธรรมเอเชียตะวันออกเฉยี งใต้ 4-53
บรรณานุกรม
กาญจนี ละอองศร.ี (2542). ความเจรญิ ของดนิ แดนเอเชียตะวนั ออกเฉียงใต้กอ่ นไดร้ บั อิทธิพลอนิ เดยี และจีน. ใน
อารยธรรมตะวนั ออก. กรงุ เทพฯ: ส�ำนักพิมพม์ หาวทิ ยาลัยธรรมศาสตร์.
นโิ คลาส ทาร์ลงิ่ (บรรณาธิการ). (2552). ประวตั ิศาสตรเ์ อเชยี ตะวันออกเฉยี งใต้ฉบับเคมบรดิ จ์ เลม่ หนึง่ จากยคุ
เรม่ิ แรกถงึ ประมาณ ค.ศ. 1500. กรงุ เทพฯ: บรษิ ัทปริ๊นท์โอโซน จำ� กัด.
ประภสั สร โพธศิ์ รที อง. (2547). วฒั นธรรมเปอรเ์ ซยี ในราชสำ� นกั อยธุ ยา. ใน ความสมั พนั ธอ์ หิ รา่ น-ไทย ทางดา้ น
ประวตั ศิ าสตร์และวฒั นธรรม. (น. 466-467). กรงุ เทพฯ: ม.ป.พ.
ปณั ฉตั ร สนิ ธสุ อาด. (2548). อารยธรรมตะวนั ออกสมยั โบราณ (หนว่ ยท่ี 2). ใน เอกสารการสอนชดุ วชิ าอารยธรรม-
มนษุ ย.์ สาขาวชิ าศลิ ปศาสตร์ นนทบรุ :ี มหาวทิ ยาลยั สโุ ขทยั ธรรมาธริ าช.
ผาสขุ อนิ ทราวุธ. (2548). สุวรรณภูมจิ ากหลักฐานโบราณคด.ี กรงุ เทพฯ: ศักด์ิโสภาการพิมพ.์
วรณุ ยุพา สนทิ วงศ์ และคณะ (ผู้แปล). (2526). ประวตั ศิ าสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (เล่ม 1). กรุงเทพฯ: ไทย
วฒั นาพานิช.
วิไลเลขา บุรณศิริ และสิริรัตน์ เรืองวงษ์วาร. (2543). ประวัตศิ าสตร์เอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใต้ 1. กรงุ เทพฯ: ส�ำนัก
พิมพม์ หาวทิ ยาลัยรามค�ำแหง.
ศวิ พร ชยั ประสทิ ธกิ ลุ . (2543). ประวตั ศิ าสตรเ์ อเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใตโ้ ดยสงั เขป. กรงุ เทพฯ: โรงพมิ พม์ หาวทิ ยาลยั
รามค�ำแหง.
สมคิด ศรีสงิ ห.์ (2523). ประวตั ศิ าสตรเ์ อเชยี อาคเนย์. กรงุ เทพฯ: โรงพมิ พ์พิฆเณศ.
สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2538). หินตั้งกับไหหินในลาว เป็นผีมือ “ขมุ” หรือใครกันแน่. ใน ศิลปวัฒนธรรม ปีที่ 17
ฉบบั ท่ี 12 เดอื นธนั วาคม. น. 110-114.
สุภทั รดศิ ดิศกลุ , หมอ่ มเจา้ . (2549). ประวัติศาสตรเ์ อเชียอาคเนย์ ถึงพ.ศ. 2000. กรุงเทพฯ: สามลดา.
. (2547). ศิลปะสมยั ลพบรุ ี. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พร้นิ ตง้ิ แอนดพ์ บั ลิชชงิ่ จำ� กดั .
. (2553). ประวัติศาสตรศ์ ิลปะประเทศใกล้เคยี ง. กรุงเทพฯ: มติชน.
สุวรรณา สัจจวีรวรรณ และคณะ. (2522). อารยธรรมตะวันออกและตะวันตก. กรุงเทพฯ: ส�ำนักพิมพ์โอเดียน
สโตร์.
อดุลย์ มานะจิตต์. (2547). ประวัติศาสตร์ความสัมพันธ์ไทย-อิหร่าน. ใน ความสัมพันธ์อิหร่าน-ไทย ทางด้าน
ประวัติศาสตรแ์ ละวัฒนธรรม. กรงุ เทพฯ: ม.ป.พ.
อนนั ทธ์ นา เมธานนท.์ (2556). “ไดเวยี ดยามศกึ ”: สงครามในเวยี ดนามครสิ ตศ์ ตวรรษท่ี 17-18. ใน วารสารสงั คม
ลุม่ นำ�้ โขง. ปีท่ี 9 ฉบบั ที่ 1. น. 53-81.
อรพนิ ท์ ปานนาค และคณะ. (2533). อารยธรรมตะวันออก. กรุงเทพฯ: โรงพมิ พม์ หาวิทยาลยั รามค�ำแหง.
อไุ รศรี วรศะริน. (2545). ประชุมอรรถบทเขมร. กรุงเทพฯ: อมรนิ ทร์พรน้ิ ติ้งแอนด์พับลชิ ชิง่ จ�ำกัด.
A.L., Basham. (1959). The Wonder that was India. New York, NY: Grove Press.
D.G.E. Hall. (1966). A History of South-east Asia. New York: NY: St. Martin’s Press.
Gerard Diffloth. (1984). The Dvaravati Old Mon Language and Nyah Kur. Bangkok: Chulalong-
korn University Printing house.
