Page 30 - การวิจัยทางการวัดและประเมินผลการศึกษา
P. 30

13-20 การวิจัยทางการวัดและประเมินผลการศึกษา

2. 	การท​ ดสอบ​โคล​โม​โก​รอฟ-สไม​นอฟ

       2.1 	 ลกั ษณะ​ของก​ าร​ทดสอบ การ​ทดสอบโ​คล​ โมโ​ก​รอฟ-สไมน​ อฟ (K-S) ใช้ก​ ับข​ ้อมูลท​ ี่ว​ ัดใ​นร​ ะดับ​
จัด​อันดับ อันตรภาค หรือ​อัตราส่วน เพื่อ​ทดสอบ​ลักษณะ​การ​แจกแจง​ของ​ประชากร​ว่า​แตก​ต่าง​จาก​การ​
แจกแจง​ที่​คาดห​ วัง​หรือไ​ม่ การ​ทดสอบ​นี้​ใช้​ความถี่​สะสม​แทน​ความถี่​

       2.2 	 ขอ้ ต​ กลงเ​บ้ืองต​ น้
            2.2.1	ตัวอย่าง​เป็น​ชนิด​สุ่ม

       2.3 	 กา2ร.2ต​.้งั2ส​	ฟมังมกต์ชิฐันาก​นารส​แาจมการแถจต​ง​คั้งไ​วดาม้​ทถั้งแ​ี่ส​ บะสบม​ทาFง​เ0ด(xีย)วเ​แปล็นะ​ฟแ​ังบกบ์ชส​ันอ​แงบท​ บาง​ต่อด​เังนนื่อี้ ง
            2.3.1 	การต​ ัง้ ​สมมติฐานแ​ บบส​ อง​ทาง
                H0: F(x) = F0(x) (สำ�หรับท​ ุก​ค่าข​ อง x)
                H1: F(x) ≠ F0(x) (อย่าง​น้อย 1 ค่า​ของ x)
            สำ�หรับ​ทุกค​ ่า​ของ x ซึ่ง —α ≤ x ≤ α อย่างน​ ้อย 1 ค่าข​ อง x
            2.3.2 	การต​ งั้ ​สมมติฐานแ​ บบท​ างเ​ดียว
                H0: F(x) = F0(x) (สำ�หรับ​ทุก​ค่า​ของ x) (ไม่มี​ความแ​ ตกต​ ่าง​ระหว่างค​ วามถี่​ที่​สังเกต​ได​้

กับ​ความถี่​คาด​หวัง)
                H1: F(x) > F0(x) (อย่าง​น้อย 1 ค่า​ของ x)

            หรือ
                H0: F(x) = F0(x) (สำ�หรับท​ ุกค​ ่า​ของ x)
                H1: F(x) < F0(x) (อย่างน​ ้อย 1 ค่า​ของ x)

            สำ�หรับท​ ุก​ค่าข​ อง x ซึ่ง —α ≤ x ≤ α อย่าง​น้อย 1 ค่า​ของ x เมื่อ
                F(x) 	คือ ฟังก์ชันก​ าร​แจกแจง​ความถี่​สะสม​ที่​สังเกตไ​ด้ใ​นร​ ูป​ของส​ ัดส่วน
                F0(x)	คือ ฟังก์ชันก​ ารแ​ จกแจง​ความถี่​สะสมท​ ี่​คาด​หวัง​ในร​ ูป​ของ​สัดส่วน

       2.4 	 สูตรก​ ารค​ ำ�นวณค​ า่ ส​ ถติ ​ทิ ดสอบ

                D = maximum [F0(x) — SN(x)]

            D 	 แทน 	ผลต​ ่างท​ ี่​มีค​ ่าม​ ากท​ ี่สุดข​ องส​ ัดส่วน​ความถี่​สะสม​ระหว่าง​ประชากร​กับ​
            	 	 กลุ่ม​ตัวอย่าง
            F(x) 	 แทน 	ฟังก์ชัน​การแ​ จกแจง​ความถี่​สะสม​ที่​สังเกตไ​ด้ใ​นร​ ูปข​ อง​สัดส่วน
            SN(x) 	แทน 	ฟังก์ชันก​ ารแ​ จกแจง​ความถี่​สะสม​ที่ค​ าด​หวัง​ในร​ ูปข​ องส​ ัดส่วน
       2.5 	เกณฑ์ก​ าร​ตัดสิน​ใจ​ยอมรับห​ รือป​ ฏิเสธ H0
            2.5.1	ใน​กรณี​การ​ทดสอบท​ างเ​ดียว ถ้า​ค่า D ที่​คำ�นวณ​ได้ (ค่า​มากท​ ี่สุด) มากกว่า​หรือเ​ท่ากับ​
ค่า​วิกฤต​ของ D ตามร​ ะดับ​นัยส​ ำ�คัญ α2 และ n ในต​ าราง​ที่ 2 ก็​ปฏิเสธ H0 แต่ถ​ ้า​ค่าที่ค​ ำ�นวณได้​น้อย​กว่า
ค่า​วิกฤตข​ อง D ตาม​ระดับ​นัยส​ ำ�คัญ α2 และ n ก็ย​ อมรับ H0
   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35