Page 53 - ภาษาและทักษะเพื่อการสื่อสาร
P. 53
ภาษาภาพยนตรเ์ เละโทรทัศน์ 11-43
4. เสียงบรรยากาศหรือเสียงประกอบ (Atmospheric or background sound) ได้แก่ เสียง
บรรยากาศในสถานท่ีหรือบริเวณที่ถ่ายภาพยนตร์ ผู้สร้างภาพยนตร์ใช้เสียงบรรยากาศเพื่อวัตถุประสงค์
ดงั นี้
4.1 เพื่อเสริมให้ฉากหรือสถานที่นั้นสมจริงยิ่งข้ึน เช่น ถ้าถ่ายภาพยนตร์ในบรรยากาศ
รมิ ทะเล ตอ้ งมีเสียงคลื่นและลมพดั เสียงนกนางนวล เปน็ ต้น จงึ จะสมจริง
4.2 ใช้บอกเวลาและสถานที่ เช่น เสียงระฆังและเสียงรถไฟเคล่ือนที่ บ่งบอกเวลาท่ีรถไฟ
เข้าออก เสียงไก่ขนั บอกเวลาตอนย�ำ่ รุ่ง เสียงสนุ ัขหอนตอนกลางดึก หรือเสยี งนาฬกิ าโบราณตบี อกเวลา
เป็นต้น เสียงบรรยากาศเหล่านี้อาจเป็นเสียงประกอบในฉาก คือเห็นภาพพร้อมเสียง หรือเป็นเสียง
บรรยากาศนอกฉาก คอื ไดย้ นิ แตเ่ สียง ไม่เห็นภาพ แตส่ ามารถบอกเวลาและสถานท่ไี ด้
4.3 ใช้สร้างอารมณ์ของผู้ดูให้คล้อยตามภาพท่ีปรากฏ เชน่ ภาพผูร้ ้ายก�ำลงั ว่ิงหนตี ำ� รวจ
เขา้ ไปในทห่ี ลบซอ่ น เหน็ ภาพเหงอ่ื กรานเตม็ หนา้ ไดย้ นิ เสยี งหวั ใจเตน้ และลมหายใจหอบแสดงถงึ ความกลวั
เปน็ ตน้ แมแ้ ตเ่ สยี งความเงยี บของหอ้ งโถงทวี่ า่ งเปลา่ เวลาเดนิ จะไดย้ นิ เสยี งฝเี ทา้ เวลาหยดุ จะไดย้ นิ เสยี ง
แห่งความเงียบ เปน็ รายละเอียดทผี่ สู้ ร้างภาพยนตร์ใหค้ วามสำ� คญั เปน็ อยา่ งย่ิง
5. เสียงพิเศษ (Sound effects) เปน็ เสยี งทส่ี รา้ งขนึ้ ประกอบในฉาก อาจเปน็ เสยี งจากแหลง่ เสยี ง
จรงิ หรอื เสยี งวทิ ยาศาสตรท์ เ่ี ลยี นแบบเสยี งจรงิ กไ็ ด้ การใชเ้ สยี งพเิ ศษในภาพยนตรเ์ พอ่ื ใหฉ้ ากนนั้ ๆ สมบรู ณ์
ยิ่งข้ึน เช่น ฉากเดินป่าดงดิบ เสียงประกอบที่เราต้องได้ยินคือเสียงคนเดินเหยียบใบไม้ เสียงลมพัด
ยอดไม้ เท่าน้ัน แต่เพื่อให้เห็นว่าในป่าดงดิบอุดมสมบูรณ์ไปด้วยสัตว์ป่า อาจจะใส่เสียงชะนีร้อง เสียง
นกดเุ หวา่ ร้อง หรอื เสยี งอื่นๆ ประกอบตามแตผ่ ู้สร้างจะจินตนาการ
นอกจากเสยี งทใ่ี สป่ ระกอบใหฉ้ ากสมบรู ณขนึ้ แลว้ เสยี งพเิ ศษยงั หมายถงึ การสรา้ งเสยี งธรรมชาติ
ใหม้ คี ุณลกั ษณะพเิ ศษย่ิงขึ้น เชน่ เสียงสนุ ัขหอนในตอนดกึ ในคืนเดือนดับ (เดอื นมดื ) เสียงพิเศษจะท�ำให้
เสยี งสนุ ัขโหยหวนเย็นยะเยอื กยิง่ ขึ้นมากกวา่ เสียงธรรมชาติ เสียงฟา้ ร้อง ฟา้ ผ่า จะแผดเสียงดงั เกนิ ปกติ
แตจ่ ะสรา้ งอารมณ์ ตรึงอารมณ์ผ้ดู ูท�ำใหภ้ าพยนตร์แนวลกึ ลับ น่ากลัว ดูนา่ กลวั ยง่ิ ขน้ึ
6. เสยี งเงยี บ (Silence) ความเงยี บเปน็ เสยี งประเภทหนง่ึ ทม่ี คี ณุ ลกั ษะพเิ ศษ สามารถสรา้ งอารมณ์
ของผ้ดู ไู ด้ถ้าใชใ้ หเ้ หมาะสมกับเร่อื งราว การสร้างภาพยนตร์ใช้เสยี งเงียบเพ่ือวตั ถปุ ระสงคด์ ังตอ่ ไปนี้
6.1 ใช้ประกอบฉากใหด้ ูสมจริง อาจจะเปน็ ความเงยี บในหอ้ งโถงทว่ี า่ งเปลา่ หรอื ความเงยี บ
ในทงุ่ กว้าง ผแู้ สดงไมไ่ ดย้ ินเสียงอะไรเลย นอกจากเสียงหายใจของตนเอง
6.2 ใช้สร้างอารมณ์ตามบทและสะกดอารมณ์ให้จดจ่อกับภาพท่ีปรากฏบนจอ มักใช้กับ
ภาพยนตร์ท่ีให้อารมณ์ตึงเครียด น่ากลัว เช่น ภาพยนตร์ผี ในฉากท่ีหมอผีทำ� พิธีเรียกผีลงหม้อ จะมีแต่
ความเงียบ ผู้ดูจดจ่ออยู่กับภาพ รอดูว่าอะไรจะเกิดขึ้น หมอผีและผู้ดูสะดุ้งเม่ือเสียงหัวเราะอันดังของผีดุ
ดังขึ้นทันที หรือในฉากตอนดกึ สงัดภายในหอ้ งนอนในคฤหาสนห์ ลงั ใหญ่ มผี ้หู ญิงวัยกลางคนอยูค่ นเดียว
ในความเงยี บ ขณะทเี่ ธอเออื้ มมอื ไปปดิ ไฟหวั เตยี ง เสยี งฝเี ทา้ คนเดนิ คอ่ ยๆ ดงั ใกลเ้ ขา้ เธอคอ่ ยๆ พยงุ ตวั
ขนึ้ นัง่ จ้องไปทางเสียง สักครู่มีเสียงหมนุ ลูกปิดประตู ตาเธอลุกโพลงในอาการกลัว ผ้ดู ูจะเกดิ อารมณก์ ลัว
ไปกับเธอด้วยในช่วงน้ี อาจใส่เสียงพิเศษของสุนัขหอนท่ีเย็นยะเยือกเข้าประกอบด้วย เพ่ือสร้างอารมณ์
