Page 56 - ภาษาและทักษะเพื่อการสื่อสาร
P. 56
11-46 ภาษาและทกั ษะเพื่อการสือ่ สาร
เสียงร้องหรือเสยี งบรรยาย เสียงพูดออกทางลำ� โพงขวา จึงยงั ไม่มีความจำ� เปน็ ตอ้ งบันทกึ เสยี งในระบบท่ี
ใช้ส�ำหรบั โรงภาพยนตร์
กิจกรรม 11.3.3
1. การใช้เสยี งในรายการโทรทัศน์ต่างจากในภาพยนตรอ์ ยา่ งไร
2. การใช้เสียงดนตรใี นรายการโทรทศั นต์ ่างจากในภาพยนตรอ์ ยา่ งไร
3. เทคนคิ การบนั ทกึ เสียงของภาพยนตร์เละโทรทัศน์ต่างกนั อย่างไร
แนวตอบกิจกรรม 11.3.3
1. การใชเ้ สยี งสว่ นใหญใ่ นโทรทศั นจ์ ะคลา้ ยกบั การใชเ้ สยี งในภาพยนตร์ เนอื่ งจากภาพยนตรเ์ ปน็
แม่แบบของโทรทัศน์
2. การใชเ้ สยี งดนตรใี นโทรทศั นจ์ ะตา่ งจากภาพยนตรใ์ นบางรายการ เชน่ ใชเ้ สยี งดนตรนี ำ� รายการ
เปน็ ดนตรีประจ�ำรายการ ใช้เปลี่ยนฉากเปลี่ยนตอน ใชป้ ระกอบเพลงสั้นในการค่นั โฆษณาขายสินคา้ และ
บรกิ ารเปน็ การคั่นรายการ และใชป้ ดิ รายการ
3. เทคนิคการบันทึกเสียงในภาพยนตร์จะต้องมีความพิถีพิถันและมักใช้เทคโนโลยีขั้นสูงกว่า
รายการโทรทัศน์ เช่น ระบบสเตอริโอ 2 ทศิ ทาง 4 หรือ 8 ทิศทาง หรือเสยี งรอบทศิ ทาง ระบบตดั เสยี ง
รบกวน และระบบอื่นๆ อีกมากมาย ท้ังน้ีเนื่องจากเคร่ืองฉายในโรงภาพยนตร์สามารถเล่นเสียงในระบบ
ต่างๆ เหล่านน้ั ได้ ใหอ้ ารมณแ์ ละบรรยากาศท่ีสมจรงิ บางครัง้ เหนือความจรงิ ได้
สว่ นรายการโทรทศั นส์ ว่ นใหญย่ งั เปน็ ระบบโมโนโทน คอื ชอ่ งเสยี งชอ่ งเดยี ว เนอื่ งจากวา่ เครอื่ งรบั
โทรทัศน์สว่ นใหญเ่ ป็นระบบโมโนโทน จึงไม่จ�ำเปน็ ท่ีจะตอ้ งบันทึกเสียงในระบบอ่ืน
