Page 45 - ยาอายุวัฒนะ
P. 45
30 รกั ษาชวี ิตให้เป็นไปโดยความสขุ
เม่ือเวลาท�ำการหนักอยู่นั้น เราต้องอัดใจเอาลมหายใจ
เข้า ๆ ไปไว้มาก เพอื่ จะไดช้ ว่ ยกำ� ลัง และอกี อย่างหนงึ่ เม่ือ
เวลาท�ำการหนักอยู่นั้น โลหิตย่อมมีก�ำลังฉีดไปโดยเร็ว
เพ่ือจะได้รักษากล้ามเนื้อให้ทัน ก�ำลังโลหิตแล่นไปเร็วน้ัน
ก็ท�ำให้เกิดความร้อนอัดขึ้นได้อีกส่วนหน่ึง ความร้อนน้ัน
ก็จะขับให้โลหิตที่เสียรีบกรองออกมาเป็นเหงื่อไหลออก
มาภายนอกโดยมาก เมื่อเหง่ือไหลออกจากกายมากเช่น
นั้นแล้ว เราก็จะอ่อนเปลี้ยลงทุกที เพราะอาหารที่เปลี่ยน
เป็นโลหิตไปบ�ำรุงร่างกายน้อยไปเปลืองไป ด้วยเหตุท่ี
กลนั่ กรองออกมาเปน็ เหงอ่ื นนั้ เอง เมอื่ นำ�้ อาหารคอื โลหติ
เปลี่ยนไปเช่นนี้แล้ว เราก็จะเกิดความหิวอยากกินอาหาร
บอ่ ย ๆ เพือ่ จะไดก้ ล่ันออกเพม่ิ เติมน้ำ� อาหารท่นี อ้ ยลงนั้น
ให้เต็มส่วนข้ึนอีก จะได้พอเล้ียงร่างกายต่อไป
อน่ึงเมื่อเราน่ังอยู่ในที่ประชุมชน ท่ีมีอากาศเดิน
ไมไ่ ดส้ ะดวก ทเ่ี ชน่ นก้ี ม็ เี หงอื่ ออกไดม้ ากเหมอื นกนั เพราะท่ี
นน้ั อากาศยอ่ มขงั อยเู่ ดนิ ไปมาไมไ่ ด้ แลว้ อากาศนนั้ กอ็ ดั อน้ั
เกิดความร้อนขึ้นเองอย่างหน่ึง เพราะปกติอายอากาศ
ย่อมมีความร้อนอยู่เสมอ แต่หากว่ามีลมอากาศกระจาย
