Page 139 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 139
ศริ ิวิบลุ กิตติ์
103
๗๖ กลบทดงั น้ี ชอื่ อุภะโตโกฏิวิลาศ
บงั คับให้ใช้พนิ ทเ์ุ อกวรรคหนงึ่ พินท์ุโทวรรคหนง่ึ
มิใหใ้ ช้พนิ ท์เุ อกพนิ ทุ์โทปนกันดจุ ดังกลบทท้ังปวง
จักกล่าวถึงยอดย่ิงมิง่ กมุ าร ให้ยกรบี พลทหารสะท้านไหว
มาถงึ ทเี่ ขาวิบลุ บรรพตไพร เหน็ ไรไรราวแคว้นกฎุ ีดง
เสรจ็ ด่วนจากท่มี งคลคช นอ้ มประนตนบนิ้วขน้ึ จำนง
คอ่ ยคลาไคลลาลีกบั บาทบง กชประจงนอ้ มนบเคารพคณุ
เห็นอาศรมทีส่ ถิตผดิ ประหลาด ให้กัมปนาทรอ้ นจิตรแล้วคดิ ฉุน
เออพระจอมกระหม่อมแม่ม่ิงใจบุญ จะวจิ ุณจุลาจลหรอื รนร้อน
หรอื เหตุผลเปน็ ไฉนนา่ ใจหาย หรือส้ินสายสงั ขารช์ ีวาสมร
หน่งึ อาศรมทัว่ จบจังหวดั จร รุกขาขอนงอกขน้ึ ดูรกเรียง
พระเสดจ็ ดว่ นดว่ นเร่งรบี รดั ประนมหัตถ์ขน้ึ อาศรมสะพักเฉียง
พระภษู าทรงเหนืออังสาเอยี ง พระองค์เมียงนอ้ มนอบยอบภิวนั ท์
เห็นจอมม่งิ มงคลวมิ ลมาศ นอนอนาถส้นิ สญู ชีวาสัญ
ออกพระโอษฐว์ า่ โอค้ ำเดียวนั้น๑ พระองคอ์ น้ั กายพยพสลบลง๒
ครั้นค่อยคืนตนื่ ตอ่ สตมิ ี กพ็ นู ทวีโศกส้นิ ฤทัยหลง
เอียงพระเกศกอดบาทรำ่ วา่ องค์ พระมาปลงชีพแด้วเดียวในดอน
๑ หนงั สือสมุดไทยเลขท่ี ๑๙, ๒๐ วา่ “ออกพระโอษฐ์วา่ โอค้ ำเดียวตัน”
๒ หนงั สอื สมุดไทยเลขท่ี ๒๐ วา่ “พระทรวงอั้นกายพยพสลบลง”
โครงการเลอื กสรรหนังสือ
