Page 143 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 143
ศริ ิวิบุลกติ ติ
์ 107
๗๘ กลอกั ษรดังน้ี มีกลบทชื่อดอกไมพ้ วงคำนอง
แม่ร่มโพทองทพิ ย ์ ทรงค่อนทรวงโศก
จะลบิ ครรไลสถาน วิโยคแสนสาหัส
หมูน่ ักสนมวา่ แมร่ ่มโพนากนาน ตา่ งตา่ งองค์ต่าง ทรงซง่ึ โทมนสั
ลมกาลประหารพัด อัดอนั้ อุรา
วา่ ร่มโพแกว้ แตจ่ ะแลลบั
แล้วกันแสงหา แต่จะลับหาย
พระญาติวงษต์ รสั พระกรคอ่ นอุรา ตั้งแต่นี้มี แต่จะเหงางาย
วา่ นิจจากาย สบายจะอับปาง
วังคลงั่ โศก ี ทองจะหมองแลว้
ท่ตี อี กผาง แก้วเคยแจ่มใส
พวกข้าสาวชาว หอ้ งร้องร่ำพลาง ต่างต่างว่าประทีป กลับจะดับไป๑
นางข้างหน้าใน ใหญ่มาอบั ปาง
ร้องกอ้ งโศกี ทองในห้องทิพ
ตีทรวงหมองหมาง ลิบลับลว่ งขนั ธ์
เสนาต่างคน รำ่ คร่ำครวญคราง วา่ ดอกมณฑา ทองในหอ้ งสวรรค
์
ต่างร่ำรำพัน นั้นแรมโรยรา
๑ หนังสือสมดุ ไทยเลขท่ี ๑๙, ๒๐ ว่า “ต่างตา่ งว่าประทีปกลับจะดับไกล”
โครงการเลอื กสรรหนงั สือ
