Page 147 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 147
ศริ ิวบิ ลุ กติ ต์
ิ 111
๘๐ กลบทดังน้ี ชอื่ กบเต้นกลางสระบวั
๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐
นางร้องนอ้ งร่ำเลศิ ลำ้ นาง เสยี งรอ้ งสองรา่ งสำอางเสยี ง
เกล้ยี งสมกลมแสงแจ่มแจ้งเกลีย้ ง ไพเราะเพราะเรียงสำเนยี งไพร
ยามค่ำย่ำฆ้องนางรอ้ งยาม ใสต้องสอ่ งตามพกั ตรง์ ามใส
ใจวอ่ งจ้องแว่วเสียงแจว้ ใจ จิตรเนือยเจอื่ ยในน้ำใจจติ ร
นกรอ้ งน้องร่ำพร่ำเสียงนก หวดี อาศหวาดอกเสยี งนกหวดี
คิดหวนควรหาสุดาคดิ รัญจวนรวนจิตรคดิ รวนรนั
ทัยรา้ วทา้ วร้อนถอนฤทัย ศลั ย์เจ้าเศรา้ ใจไวโศกศัลย์
จนั ทรสรจรแสงแจ้งพระจนั ทร์ พักตรน์ ้องผอ่ งนั้นเพียงจนั ทรพ์ กั ตร์
ทรวงรอ้ นข้อนแรงใหแ้ ห้งทรวง หนกั รองหนองร่วงในทรวงหนัก
รักนอ้ งร้องเนตรสงั เวชรัก ใจหวนจวนหกั ใหห้ นกั ใจ
ทุกขร์ อ้ นทอนแรงไมแ่ หง้ ทุกข์ ไหวจิตรหวิดจกุ ทุกขจ์ ติ รไหว
ไรก้องร้องแกเ้ สยี งเรไร แวว่ จับวบั ใจใสเสยี งแว่ว
จั่นกล้าจ้าเกล้ยี งเสียงจักระจั่น แผ้วร้องผอ่ งรันสนน่ั แผว้
แจ้วหวิงจรงิ หวาจา้ จา้ แจว้ ๑ ใจหวดิ จิตรแวว่ เจือ้ ยแจ้วใจ ฯ
๑ หนงั สอื สมุดไทยเลขท่ี ๑๙ วา่ “แจ้วหริงจริงหราจา้ จ้าแจ้ว”
โครงการเลอื กสรรหนงั สือ
