Page 171 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 171
ศริ วิ บิ ลุ กติ ติ
์ 135
ได้ตั้งอหังการมมังการถือพระองค์วา่ เป็นกระษัตริย์หามไิ ด้ ก็ย่อมกระทำเคารพ
นบนอบนับถือ ต่อท่านผู้มีศีลแลท่านผู้มีคุณ แลผู้ใหญ่ในกระกูล ดูพระกิริยา
มารยาทนั้นงามนัก อุเบกขานั้นคือน้ำพระทัยน้ันแน่วแน่หนักแน่น มิได้
ประกอบไปดว้ ยความโกรธ มิได้ววู่ าม มไิ ด้พระกรรณเบา มไิ ด้อจิ ฉาแก่ผู้ใดผู้
หน่ึง มิได้นินทาสมณชีพราหมณ์แลท่านผู้มีคุณแลญาติแลมิตร ถึงจักว่ากล่าว
สิ่งอันใดก็ตั้งพระองค์ไว้เป็นกลาง มิได้เข้าด้วยผู้ใดผู้หน่ึง มิเข้าด้วยผู้ผิด ถ้า
ความโกรธบังเกิดขึ้นในพระสันดานแล้ว ก็เอาพระอุเบกขาบารมีตั้งหน้า ดำริ
ว่าของท่ีให้เกิดโทโสนี้ เป็นของสำหรับโลกท่ีจักให้เวียนเกิดเวียนตาย เวียน
ลุ่มเวียนหลงอยู่ในสงสารสมุทรไทย โทโสนี้ จักทำเราให้ไปสู่อบายภพจักทำ
เราให้อัปภาคย์ จักทำเราให้เป็นที่ติเตียนแก่พระอาริยเจ้าทั้งปวงมีสมเด็จพระ
พุทธิเจ้าเป็นประธาน พระองค์ก็เอาพระแสงขรรค์ กล่าวคือพระขันตีตัดซ่ึง
รุกขชาติกล่าวคือพระโทโส เอาองค์พระอุเบกขาเป็นจอบขุดซ่ึงรากแก้ว เหง้า
แก้วแห่งรุกขชาติคือโทสะมูลดั่งน้ี ก็ทำน้ำพระทัยไว้มิได้ให้ฟุ้งซ่าน รักสิ่งใดก็
รักเสมอกันสิ้น ของของพระองค์พระองค์รักฉันใดก็รักของของบุคคลผู้อื่นฉัน
นน้ั พระองค์ม่ันอยู่ในพรหมวหิ ารสี่ประการมิได้ขาด
วรเดชมหันต์ สมเด็จพระบรมขัตติยราชกุมาร ชุบเลี้ยงซ่ึงทแกล้วทหาร
อันมคี วามชอบในราชกจิ ท่ตี ัง้ อยู่ในสุจริตตอ่ พระองค์ แลตงั้ อยู่ในสุจรติ ตอ่ วินัย
แห่งฆราวาส คอื รกั ษาพระราชกำหนดกฎหมายเปน็ อันดี มิไดเ้ ขา้ ด้วยผ้ผู ิด คน
เหลา่ นน้ั พระองค์ก็ให้ตัง้ อยู่ ในทฐี่ านันดรยศศักดสิ์ นิ้ ดว้ ยกนั
โครงการเลือกสรรหนงั สือ
