Page 327 - ความรู้ทั่วไปเกี่ียวกับบรรจุภัณฑ์
P. 327

บรรจุภัณฑ์ที่ยั่งยืน 15-5

ความ​นำ

       บรรจุ​ภัณฑ์​ที่​ยั่งยืน เป็น​ข้อความ​ที่​อาจ​ทำให้​สงสัย​ว่า บรรจุ​ภัณฑ์​ไม่​น่า​จะ​อยู่​ยั่งยืน​ได้ เพราะ​เมื่อ​ผู้​บริโภค​
บริโภคส​ ินค้าท​ ีบ่​ รรจุแล้ว มักท​ ิ้งซ​ ากบ​ รรจุภ​ ัณฑ์ใ​หก้​ ลายเ​ป็นข​ ยะ ยกเว้นบ​ รรจภุ​ ัณฑค์​ งร​ ูปบ​ างป​ ระเภทท​ ีม่​ กี​ ารอ​ อกแบบ​
อย่าง​สวยงาม​เพื่อ​ให้​ผู้​บริโภค​ไม่​อยาก​ทิ้ง​เป็น​ขยะ​และ​สามารถ​นำ​กลับ​มา​ใช้​ประโยชน์​ต่อ​ไป​อีก​หลัง​จาก​บริโภค​สินค้า​
แล้ว ซึ่ง​เป็นแ​ นวทางห​ นึ่ง​ในก​ ารพ​ ัฒนา​บรรจุ​ภัณฑ์ใ​ ห้​สามารถมี​ความ​ยั่งยืน​ได้ ลักษณะบ​ รรจุภ​ ัณฑ์ท​ ี่​ยั่งยืนใ​นห​ น่วยน​ ี้​
จะ​กล่าวถ​ ึงบ​ รรจุภ​ ัณฑ์ท​ ี่อ​ อกแบบโ​ดยค​ ำนึงถ​ ึงก​ ารพ​ ัฒนาท​ ี่ย​ ั่งยืนต​ ลอดว​ ัฏจักร​ชีวิตบ​ รรจุภ​ ัณฑ์ กล่าวค​ ือ ถึง​แม้บ​ รรจุ-
​ภัณฑ์​ที่​ทิ้ง​ไป​แล้ว แต่​ยัง​มี​การนำ​ซาก​บรรจุ​ภัณฑ์​นั้น​กลับ​มา​ใช้​ประโยชน์​ได้​อีก​ด้วย​วิธี​การ​ต่าง ๆ อาทิ การ​รีไซเคิล
การ​เผา​เพื่อ​ให้​ได้เ​ป็น​พลังงานก​ ลับ​คืนม​ า​ใช้​ประโยชน์ โดย​ให้ม​ ี​การเ​หลือ​ซาก​บรรจุภ​ ัณฑ์​ทิ้งน​ ้อย​ที่สุด

เรื่อง​ที่ 15.1.1
แนวคดิ ​เกี่ยวก​ ับก​ ารพ​ ัฒนาท​ ี​ย่ ่งั ยนื

       การ​พัฒนา​ที่​ยั่งยืน (Sustainable Development: SD) เป็น​แนวคิด​ที่​มี​มา​นาน​แล้ว​โดย​เริ่ม​ขึ้น​จาก​กลุ่ม​
ผู้​อนุรักษ์​สิ่ง​แวดล้อม​ที่​คำนึง​ถึง​ผลก​ระ​ทบ​ต่อ​ระบบ​นิเวศ​ที่​เกิด​จาก​การ​ตัด​ไม้​ทำลาย​ป่า ​แล้ว​ส่ง​ผล​ให้​สมดุล​ของ​
สิ่ง​แวดล้อม​เสีย​ไป และน​ ำ​ไปส​ ู่ร​ ะบบก​ าร​พัฒนา​ที่ย​ ั่งยืน นิยาม​และอ​ งค์​ประกอบส​ ำคัญ​ของ​การพ​ ัฒนา​ที่​ยั่งยืน มี​ดังนี้

1. 	นยิ าม​การพ​ ัฒนา​ทย​่ี งั่ ยืน

       การพ​ ัฒนา​ที่ย​ ั่งยืน ได้ร​ ับ​ความส​ นใจ​และม​ ีก​ าร​ดำเนิน​กิจกรรม​เกี่ยว​กับก​ าร​พัฒนา​ที่ย​ ั่งยืน​มาก​ขึ้นใ​น​ปัจจุบัน
โดย​เริ่ม​ตั้งแต่ พ.ศ. 2515 (ค.ศ. 1972) องค์การ​สหประชาชาติ​มี​การ​จัด​ประชุม​เกี่ยว​กับ​สิ่ง​แวดล้อม​ของ​มนุษย์
ณ กรุง​สตอกโฮล์ม ประเทศ​สวีเดน เพื่อใ​ห้​ทั่วโ​ลกค​ ำนึง​การใ​ช้​ทรัพยากรท​ ี่​มี​อยู่​จำกัด​อย่าง​มี​ประสิทธิภาพ ต่อ​มาค​ ณะ​
กรรมาธิการ​สิ่ง​แวดล้อม​และ​การ​พัฒนา​ของ​โลก (World Commission on Environment and Development:
WCED) หรือเ​ป็นท​ ี่ร​ ู้จักก​ ันใ​นน​ ามข​ อง Brundtland Commission ที่จ​ ัดต​ ั้งข​ ึ้นโ​ดยอ​ งค์การส​ หป​ ระชาต​ ิ ได้ใ​ห้ค​ ำน​ ิยาม​
การ​พัฒนา​ที่​ยั่งยืนแ​ ละต​ ีพ​ ิมพ์เ​ผย​แพร่​ในร​ ายงาน​ที่ม​ ีชื่อ​ว่า “Our Common Future” เมื่อ พ.ศ. 2530 (ค.ศ. 1987)
เกี่ยวก​ ับก​ ารพ​ ัฒนาท​ ี่ย​ ั่งยืนโ​ดยร​ ะบคุ​ ำน​ ิยามใ​นร​ ายงานว​ ่า การพ​ ฒั นาท​ ย​ี่ ง่ั ยนื เปน็ แ​ นวคดิ ท​ เ​ี่ นน้ ก​ ารพ​ ฒั นาท​ ต​่ี อบส​ นอง
​ความ​ต้องการ​ของ​คน​รุ่น​ปัจจุบัน โดย​คำนึง​ถึง​ความ​ต้องการ​ของ​คนใน​อนาคต จาก​รายงาน​ดัง​กล่าว​ได้​ระบุ​ถึง​
ความ​ต้องการ​ให้​มี​การ​สร้าง​ความ​ร่วม​มือ​ใน​ระดับ​โลก ใน​การ​ช่วย​กัน​รักษา​และ​ป้องกัน​สภาพ​แวดล้อม​ทาง​ธรรมชาติ​
ไว้ จากก​ ารท​ ี่​เกิด​ความ​เสื่อมโทรมแ​ ละส​ ูญ​เสียท​ าง​ทรัพยากรธรรมชาติท​ ี่​ส่วน​หนึ่งม​ ี​สาเหตุม​ า​จากภ​ าคอ​ ุตสาหกรรม จึง​
ทำใหภ้​ าคอ​ ุตสาหกรรมต​ ้องแ​ สดงบ​ ทบาทด​ ้านค​ วามร​ ับผ​ ิดช​ อบต​ ่อส​ ังคมแ​ ละร​ ะบบน​ ิเวศม​ ากข​ ึ้น อาทิ การป​ รับปรุงร​ ะบบ​
การ​ผลิต​และ​ระบบ​การ​ดำเนิน​การ​ใน​อุตสาหกรรม​ให้​มี​ประสิทธิภาพ​มาก​ขึ้น รวม​ทั้ง​การ​เลือก​ใช้​แหล่ง​ทรัพยากร​หรือ​
วตั ถดุ บิ การล​ ดม​ ลพษิ แ​ ละข​ องเ​สยี ท​ เี​่ กดิ จ​ ากอ​ ตุ สาหกรรม โดยใ​นด​ า้ นก​ ารเ​ลอื กใ​ชแ​้ หลง่ ท​ รพั ยากร มุง่ เนน้ ก​ ารใ​ชว​้ ตั ถดุ บิ ​
จาก​แหล่ง​ทรัพยากรท​ ี่​สามารถส​ ร้าง​ทดแทน​ได้ (renewable resource) มากกว่าก​ าร​ใช้​วัตถุดิบจ​ าก​แหล่งท​ รัพยากรท​ ี่​

ลิขสทิ ธ์ิของมหาวิทยาลยั สโุ ขทัยธรรมาธริ าช
   322   323   324   325   326   327   328   329   330   331   332