Page 30 - การวิจัยและสถิติทางการศึกษา หน่วยที่ 13
P. 30

13-20 การวิจัยและสถิติทางการศึกษา

2. 	การ​ทดสอบ​โคโ​ม​โกร​ อฟ สไม​นอฟ

       2.1 	 ลกั ษณะ​ของก​ ารท​ ดสอบ การท​ ดสอบ​โค​โมโ​กร​ อฟ สไมน​ อฟ (K-S) ใช้​กับข​ ้อมูล​ที่ว​ ัด​ใน​ระดับจ​ ัด​
อันดับ อันตรภาค หรือ​อัตราส่วน เพื่อท​ ดสอบล​ ักษณะ​การแ​ จกแจงข​ องป​ ระชากรว​ ่าแ​ ตก​ต่าง​จาก​การ​แจกแจง​
ที่ค​ าดห​ วังห​ รือไ​ม่ การ​ทดสอบน​ ี้​ใช้​ความถี่​สะสมแ​ ทนค​ วามถี่ต​ าม​ปกติ

       2.2 	 ข้อต​ กลง​เบอื้ งต​ น้
            2.2.1	ตัวอย่าง​เป็นช​ นิดส​ ุ่ม

       2.3 	 กา2ร.2ต​.งั้2ส​	ฟมังมกต์ชิฐันาก​นารส​แาจมการแถจต​ง​คั้ง​ไวดาม้ท​ ถั้งแ​ี่ส​ บะสบมท​ าFง​เ0ด(xีย)วเแ​ปล็นะ​ฟแ​ังบกบ์ชส​ันอแ​งบท​ บางต​ ่อด​เังนนื่อี้ ง
            2.3.1 	การต​ ัง้ ​สมมติฐานแ​ บบ​สอง​ทาง
                H0: F(x) = F0(x) (สำ�หรับ​ทุกค​ ่า​ของ x)
                H1: F(x) ≠ F0(x) (อย่าง​น้อย 1 ค่าข​ อง x)
            สำ�หรับ​ทุกค​ ่าข​ อง x ซึ่ง —α ≤ x ≤ α อย่างน​ ้อย 1 ค่า​ของ x
            2.3.2 	การต​ ้ัง​สมมตฐิ าน​แบบ​ทางเ​ดยี ว
                H0: F(x) = F0(x) (สำ�หรับท​ ุก​ค่าข​ อง x) (ไม่มี​ความแ​ ตกต​ ่าง​ระหว่าง​ความถี่ท​ ี่​สังเกต​ได​้

กับ​ความถี่​คาดห​ วัง)
                H1: F(x) > F0(x) (อย่าง​น้อย 1 ค่า​ของ x)

            หรือ
                H0: F(x) = F0(x) (สำ�หรับ​ทุก​ค่า​ของ x)
                H1: F(x) < F0(x) (อย่าง​น้อย 1 ค่าข​ อง x)

            สำ�หรับ​ทุกค​ ่าข​ อง x ซึ่ง —α ≤ x ≤ α อย่างน​ ้อย 1 ค่าข​ อง x เมื่อ
                F(x) 	คือ ฟังก์ชัน​การแ​ จกแจง​ความถี่​สะสม​ที่ส​ ังเกต​ได้ใ​นร​ ูปข​ องส​ ัดส่วน
                F0(x)	คือ ฟังก์ชัน​การแ​ จกแจงค​ วามถี่ส​ ะสม​ที่​คาด​หวัง​ใน​รูป​ของ​สัดส่วน

       2.4 	 สูตรก​ าร​คำ�นวณค​ า่ ​สถติ ท​ิ ดสอบ

                D = maximum [F0(x) — SN(x)]

            D 	 แทน 	ผล​ต่าง​ที่ม​ ีค​ ่า​มากท​ ี่สุด​ของส​ ัดส่วนค​ วามถี่​สะสม​ระหว่างป​ ระชากร​กับ​
            		 กลุ่มต​ ัวอย่าง
            F(x) 	 แทน 	ฟังก์ชัน​การแ​ จกแจงค​ วามถี่​สะสมท​ ี่ส​ ังเกต​ได้​ในร​ ูปข​ อง​สัดส่วน
            SN(x) 	แทน 	ฟังก์ชันก​ าร​แจกแจงค​ วามถี่​สะสม​ที่​คาดห​ วังใ​นร​ ูป​ของส​ ัดส่วน
       2.5 	เกณ2.ฑ5.์ก​1	าใรน​ตก​ดั รสณินีก​ใ​จารย​ ​ทอดมสรบัอบห​ ​ทรือาง​ป​เดฏียเิ สวธถH้า​ค0 ่า D ที่​คำ�นวณไ​ด้ (ค่า​มาก​ที่สุด) มากกว่าห​ รือ​เท่ากับ​
ค่า​วิกฤต​ของ D ตามร​ ะดับ​นัยส​ ำ�คัญ α2 และ n ในต​ าราง​ที่ 2 ก็​ปฏิเสธ H0 แต่ถ​ ้าค​ ่าที่ค​ ำ�นวณได้น​ ้อย​กว่า
ค่าว​ ิกฤตข​ อง D ตาม​ระดับ​นัยส​ ำ�คัญ α2 และ n ก็ย​ อมรับ H0
   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35