Page 115 - ความรู้ทางสังคมศาสตร์และเทคโนโลยี สำหรับนักนิเทศศาสตร์
P. 115

ความรดู้ า้ นการเมอื งการปกครอง 4-105
                     - รว่ มกบั ฝา่ ยบรหิ ารเมอื งพทั ยาในการแกไ้ ขปญั หาความเดอื ดรอ้ นของประชาชน
เมอื งพทั ยา
                นายกเมืองพัทยา เป็นฝ่ายบริหารมาจากการเลือกต้ังโดยตรงของประชาชนผู้มีสิทธิ
เลือกต้ังในเขตเมืองพัทยา นายกเมืองพัทยามีวาระการด�ำรงต�ำแหน่งคราวละ 4 ปี แต่จะด�ำรงต�ำแหน่ง
ตดิ ตอ่ กนั เกนิ 2 วาระไมไ่ ด้ ในการบรหิ ารกจิ การของเมอื งพทั ยา นายกเมอื งพทั ยาสามารถจดั ตง้ั ทมี บรหิ าร
เมืองพัทยาได้ตามความจ�ำเป็นและเหมาะสม เช่น รองนายกเมืองพัทยาไม่เกิน 4 คน เลขานุการและ
ผู้ช่วยเลขานุการนายกเมืองพัทยา ประธานที่ปรึกษา หรือคณะที่ปรึกษาของนายกเมืองพัทยาได้ ทั้งนี้
นายกเมอื งพทั ยา มอี �ำนาจหน้าทด่ี งั นี้
                     - กำ� หนดนโยบาย และรับผิดชอบในการบริหารราชการของเมอื งพัทยาให้เปน็
ไปตามกฎหมาย ขอ้ บัญญัติ และนโยบาย
                     - สั่ง อนญุ าต และอนมุ ตั ิเก่ียวกบั ราชการของเมืองพัทยา
                     - แต่งต้ัง และถอดถอนรองนายกเมืองพัทยา เลขานุการ และผู้ช่วยเลขาฯ
ประธานทีป่ รึกษา หรอื คณะที่ปรกึ ษาของนายกเมืองพัทยา
                     - วางระเบียบเพอ่ื ให้งานของเมืองพัทยาเปน็ ไปดว้ ยความเรยี บรอ้ ย
                     - ปฏิบัติหน้าท่ีอ่ืนๆ ตามท่ีคณะรัฐมนตรี นายกรัฐมนตรี รัฐมนตรี หรือ
ผวู้ า่ ราชการจงั หวดั ชลบรุ ี มอบหมาย หรอื ตามทก่ี ฎหมายกำ� หนดใหเ้ ปน็ อำ� นาจหนา้ ทข่ี องนายกเมอื งพทั ยา

3. 	 องค์ประกอบของการเมืองการปกครองท้องถ่ินและการกระจายอ�ำนาจ

       ระบบการปกครองทอ้ งถนิ่ จะต้องประกอบด้วย องคป์ ระกอบ 8 ประการ คือ
       3.1 สถานะตามกฎหมาย หมายความว่าหากประเทศใดก�ำหนดเร่ืองการปกครองท้องถ่ินไว้ใน
รฐั ธรรมนญู ของประเทศ การปกครองทอ้ งถน่ิ ในประเทศนนั้ จะมคี วามเขม้ แขง็ กวา่ การปกครองทอ้ งถน่ิ ทจี่ ดั
ต้ังโดยกฎหมายอื่น เพราะข้อความที่ก�ำหนดไว้ในรัฐธรรมนูญนั้นเป็นการแสดงให้เห็นว่า ประเทศน้ันมี
นโยบายที่จะกระจายอำ� นาจอย่างแท้จริง
       3.2 พ้ืนท่ีและระดับ ปัจจัยท่ีมีความสำ� คัญต่อการก�ำหนดพื้นที่และระดับของหน่วยการปกครอง
ท้องถนิ่ มหี ลายประการ เชน่ ปัจจัยทางภมู ศิ าสตร์ ประวัตศิ าสตร์เช้อื ชาติ และความสำ� นึกในการปกครอง
ของตนเองของประชาชน จึงได้มีกฎเกณฑ์ท่ีจะก�ำหนดพ้ืนท่ีและระดับของหน่วยงานการปกครองท้องถิ่น
ออกเปน็ 2 ระดบั คอื หนว่ ยการปกครองทอ้ งถนิ่ ขนาดเลก็ และขนาดใหญ่ สำ� หรบั ขนาดของพน้ื ท่ี จากการ
ศึกษาขององค์การสหประชาชาติ โดยองค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ (FAO) องค์การ
ศึกษาวิทยาศาสตร์และวัฒนธรรม (UNESCO) องค์การอนามัยโลก (WHO) และส�ำนักกิจการสังคม
(Bureau of Social Affair) ไดใ้ ห้ความเห็นว่าหน่วยการปกครองทอ้ งถิ่นทีส่ ามารถให้บริการและบริหาร
งานอยา่ งมีประสทิ ธภิ าพได้ ควรมีประชากรประมาณ 50,000 คน แตก่ ย็ งั มปี จั จยั อืน่ ที่ต้องพิจารณาดว้ ย
เช่น ประสทิ ธิภาพในการบรหิ ารรายได้ และบุคลากร เป็นตน้
       3.3 	การกระจายอ�ำนาจหน้าที่ การที่จะก�ำหนดให้ท้องถ่ินมีอ�ำนาจหน้าที่มากน้อยเพียงใดข้ึนอยู่
กบั นโยบายทางการเมืองและการปกครองของรัฐบาลเป็นสำ� คญั
   110   111   112   113   114   115   116   117   118   119   120