Page 21 - ภาษาอังกฤษสำหรับครูสอนภาษา
P. 21
ลกั ษณะท่ัวไปของภาษา 1-11
เรื่องที่ 1.1.2
ความส�ำคัญของภาษาต่อสังคม
ในวนั หนง่ึ ๆ ระหวา่ งทเ่ี ราตนื่ อยู่ เราใชภ้ าษาสอ่ื สารกบั บคุ คลตา่ งๆ รอบตวั เรา เชน่ ทกั ทาย
คนรู้จัก พูดคุยกับเพื่อนฝูง ปรับทุกข์หรือระบายความในใจกับญาติพ่ีน้อง ส่ังงานผู้ใต้บังคับบัญชา
เป็นตน้ แมใ้ นเวลาหลบั ถ้าเราฝนั เรากย็ ังใชภ้ าษาในกจิ กรรมตา่ งๆ ที่เกดิ ในความฝันเช่นเดียวกบั ใน
ยามปกติ เมื่อเราใช้ภาษาอยู่ตลอดเวลา จึงเป็นธรรมดาอยเู่ องท่คี วามเคยชนิ จะทำ� ใหม้ องข้ามความ
ส�ำคัญของมันไป เราจะรู้ซึ้งถึงความส�ำคัญของภาษาก็ต่อเม่ือเราขาดภาษาที่จะสื่อสารกับบุคคลอื่น
เช่น ในกรณีท่ีไปต่างประเทศและไม่รู้ภาษาของประเทศน้ันเลย เราอาจได้ยินเสียงพูดอยู่รอบตัว
แตจ่ ะไมส่ ามารถแยกแยะเสยี งออกเปน็ คำ� และประโยค และบอกไมไ่ ดเ้ ลยวา่ บคุ คลทอี่ ยรู่ อบๆ เรานน้ั
พูดเร่ืองอะไรกัน เสียงท่ีมีความหมายต่อเจ้าของภาษาส�ำหรับผู้ที่ไม่รู้ภาษานั้นๆ เป็นเพียงเสียงที่
ผ่านเข้ามาในโสตประสาทเชน่ เดยี วกับเสียงอ่ืนๆ รอบๆ ตวั
ถา้ เปรยี บเทยี บกบั สง่ิ ทยี่ อมรบั กนั วา่ เปน็ ปจั จยั สำ� คญั ตอ่ การดำ� รงชวี ติ ของมนษุ ยแ์ ลว้ จะเหน็
ว่าภาษามีความส�ำคัญไม่ย่ิงหย่อนไปกว่าอาหาร ท่ีอยู่อาศัย เคร่ืองนุ่งห่ม และยารักษาโรค ท้ังน้ี
เพราะความเจริญก้าวหน้าและความอยู่รอดของมนุษยชาติข้ึนอยู่กับภาษามิใช่น้อย ในด้านสภาพ
รา่ งกาย มนษุ ยเ์ รามไิ ดค้ รองความเปน็ เลศิ ไมต่ อ้ งคดิ เทยี บกบั สตั วท์ ใี่ หญโ่ ต เชน่ ชา้ งหรอื แรด ลำ� พงั
วัวควายท่ีเราเอามาใช้งานก็มีกําลังมากกว่ามนุษย์มากนัก ในเร่ืองความว่องไว สัตว์ตัวเล็กๆ เช่น
กระต่าย กระรอก กระแต ก็ปราดเปรียวว่องไวสามารถหลบหลีกศัตรูได้เก่งกว่ามนุษย์ เม่ือพูดถึง
สว่ นประกอบและลักษณะตา่ งๆ ของร่างกายแล้ว มนุษย์เรากย็ งั เปน็ รองสตั วโ์ ลกอ่ืนๆ ในหลายเรอื่ ง
เปน็ ต้นว่า หนงั และขนของสตั ว์ เชน่ แรดและหมี ป้องกันความรอ้ นและหนาวได้ดีกว่าผวิ หนงั ของ
มนุษย์ เม่ือเกิดใหม่ๆ ลูกมนุษย์ไม่สามารถช่วยตัวเองได้เลย ต้องใช้เวลาเป็นปีกว่าจะเจริญเติบโต
และสามารถเคล่ือนไหวได้คล่องแคล่ว แต่ลูกสัตว์ส่วนมากเกิดมาได้ไม่นานก็สามารถเคล่ือนไหว
ไปไหนมาไหนได้ แม้ว่าเมื่อแรกเกิดลูกมนุษย์จะต้องได้รับการประคบประหงมอยู่ระยะหนึ่ง จึงจะ
รอดชีวติ เติบโตเปน็ ผู้ใหญไ่ ด้ แตเ่ ม่ือพ้นระยะนัน้ ไปแลว้ มนุษยส์ ามารถใช้ทกุ ส่ิงทกุ อยา่ งทพ่ี บเห็น
ให้เกิดประโยชน์แก่ตนเอง ย่ิงกว่าน้ันมนุษย์ยังสามารถคิดประดิษฐ์เคร่ืองมือเคร่ืองใช้เพื่อทดแทน
หรือชดเชยส่ิงที่ขาดหรือมีอยู่ไม่สมบูรณ์ได้ ความสามารถเหล่านี้ท�ำให้มนุษย์แตกต่างจากสัตว์โลก
อื่นๆ การที่มนุษย์ท�ำเช่นนี้ได้เพราะคนรุ่นหน่ึงๆ ได้สะสมความรู้และถ่ายทอดประสบการณ์ให้คน
ร่วมรนุ่ และรุ่นตอ่ ๆ ไปใช้ประโยชน์ดว้ ย สตั ว์โลกอน่ื ๆ แม้จะฉลาดและสามารถในการเรียนรู้เพียงใด
ยงั ไมส่ ามารถถา่ ยทอดความรคู้ วามสามารถใหล้ กู ใหห้ ลานไดเ้ ชน่ มนษุ ย์ ทงั้ นเี้ พราะมนษุ ยไ์ ดพ้ ฒั นา
สงิ่ ทสี่ �ำคญั ทสี่ ดุ ในการอยู่ร่วมกันในสงั คม สิ่งน้ันคือ ภาษา
