Page 19 - พื้นฐานสังคมเเละวัฒนธรรมเขมร
P. 19
ความรเู้ กีย่ วกบั สงั คมและวฒั นธรรมเขมร 1-9
2) สถาบันทางสังคม คือกลุ่มคนท่ีรวมตัวกันเพื่อจุดประสงค์ท่ีแน่นอนในการท่ีจะกระทา
การต่อกันและร่วมกัน โดยกาหนดแบบอย่างของการกระทาที่แน่นอน (พัทยา สายหู, 2544: 144)
สถาบันทางสังคมตั้งขึ้นเนื่องจากความสัมพันธ์ ความต้องการ และวัตถุประสงค์ของกลุ่มทางสังคม
ร่วมกัน สถาบันทางสังคมมหี ลายประเภท เช่น สถาบันครอบครวั สถาบันการเมอื งการปกครอง สถาบัน
ศาสนา สถาบันพระมหากษัตริย์ ฯลฯ (William Form in https://www.britannica.com/ retrived in
31 October 2018)
3) ระเบียบสังคม เป็นกฎเกณฑ์หรือกฎระเบียบท่ีคนในสังคมสร้างเป็นเคร่ืองมือในการ
ควบคุมคน โดยปกติสังคมส่วนใหญ่มีการจัดระเบียบทางสังคมหลักใหญ่ๆ คล้ายคลึงกัน แต่มีส่วน
ปลีกย่อยบางลักษณะต่างกัน ข้ึนอยู่กับความเหมาะสมของแต่ละกลุ่มสังคม (ศิริรัตน์ แอดสกุล, 2555:
44) ระเบียบสังคมแบ่งได้หลายประเภท อาทิ กฎหมาย จารีต บรรทัดฐานทางสังคมหรือวิถีประชา
ระเบียบสังคมแตล่ ะประเภทล้วนมีจุดมุ่งหมายเพ่ือใหค้ นในสงั คมอยรู่ ว่ มกนั อยา่ งสงบสขุ และเคารพซึ่งกัน
และกัน
2. วฒั นธรรม
2.1 ความหมายของวัฒนธรรม คาว่า “วัฒนธรรม” เป็นศัพท์บัญญัติจากคาภาษาอังกฤษว่า
culture (พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหมน่ื นราธิปพงศ์ประพันธ์, 2534: 191) ความหมายตามรูปศพั ทห์ มายถึง
สิ่งท่ีทาความเจริญงอกงามแก่หมู่คณะ เช่น วัฒนธรรมไทย วัฒนธรรมการแต่งกาย หรือวิถีชีวิตของหมู่
คณะ เช่น วัฒนธรรมพื้นบ้าน ความหมายของวัฒนธรรมอาจขยายขอบข่ายได้กว้างกว่านั้นคือหมาย
รวมถึง พฤติกรรมสังคม วาจาท่าทาง กิจกรรมประกอบการงาน การเล่นที่เกิดจากผลของกิจกรรม อัน
เปน็ สภาพแหง่ ความเจรญิ งอกงามและเปน็ ส่วนหน่งึ ของวถิ ีชวี ิตคน วฒั นธรรมยงั เปน็ มรดกทีถ่ ่ายทอดกัน
สืบต่อกันเป็นปรัมปรา ประเพณี หรือภูมิปัญญา วัฒนธรรมยังมีลักษณะซับซ้อนท่ีเกิดจากการสืบทอด
ความรู้ ความเช่ือ หรือประเพณี ฯลฯ ท่ีคนในสังคมเรียนรู้และปฏิบัติตามในฐานะสมาชิกของกลุ่ม
วฒั นธรรมจึงมบี ทบาทสาคญั ท่ีก่อให้เกดิ ความรู้สึกรว่ มของคนในกลุม่ เดยี วกนั
พระราชบัญญัติวัฒนธรรมแห่งชาติ พุทธศักราช 2553 ให้ความหมายของวัฒนธรรมว่า วิถีการ
ดาเนินชีวิต ความคิด ความเช่ือ ค่านิยม จารีตประเพณี พิธีกรรม และภูมิปัญญาซ่ึงกลุ่มชนและสงั คมได้
ร่วมสรา้ งสรรค์ ส่ังสม ปลกู ฝงั สบื ทอด เรยี นรู้ ปรบั ปรุง และเปลยี่ นแปลง เพ่อื ให้เกิดความเจริญงอกงาม
ทัง้ ด้านจติ ใจและวัตถุ อย่างสันตสิ ุขและยง่ั ยืน (ราชกจิ จานุเบกษา เล่ม 127 ตอนที่ 69 ก)
ภาษาเขมรใชค้ าท่มี ีความหมายตรงกับ “วัฒนธรรม” ว่า vb,Fm หมายถึง การส่ังสมหรือสบื ทอด
ความรู้และความคดิ จนเกดิ ความเจริญงอกงาม
