Page 77 - วัฒนธรรมกับการท่องเที่ยว
P. 77
สาระและบริบทเกยี่ วกบั การท่องเทีย่ ว 2-67
2.6.2 การควบคุมนักท่องเท่ียว นักท่องเท่ียวท่ีขาดจิตส�ำนึก คึกคะนอง ย่อมขาด
ความรบั ผดิ ชอบตอ่ ทรัพยส์ ินส่วนรวม พฤตกิ รรมท่มี กั เกดิ ขึ้นเสมอ ได้แก่
1) การปนี ปา่ ยโบราณสถาน เปน็ การทำ� ลายโบราณสถานใหเ้ กดิ การชำ� รดุ ทรดุ โทรม
ไม่เคารพต่อภูมิปญั ญาและวตั ถปุ ระสงคข์ องผ้สู รา้ ง
2) ขีดเขียน สลักเพิ่มเติม เป็นการจงใจท่ีจะท�ำลายโบราณสถานอย่างแท้จริง
แสดงนิสยั ทไี่ ม่ดีของผกู้ ระทำ� ขณะเดยี วกันยงั เปน็ การกระทำ� ท่ผี ดิ กฎหมาย
3) สกัด กะเทาะ เป็นเจตนาที่ท�ำลายโบราณสถานอย่างแท้จริง นอกจากจะ
ทำ� ใหโ้ บราณสถานเสอ่ื มคณุ คา่ แลว้ ยงั ทำ� ลายหลกั ฐานการเรยี นรดู้ ว้ ย การกระทำ� ดงั กลา่ วมกั เกดิ ควบคไู่ ป
กบั การขโมยชิ้นสว่ นของโบราณสถาน ซึง่ เป็นการกระท�ำที่ผดิ กฎหมาย
4) ปนี ปา่ ยรปู เคารพ โบราณสถานบางแหง่ มรี ปู เคารพประดษิ ฐานอยดู่ ว้ ย แมว้ า่
รูปเคารพนั้นจะอยู่ในสภาพไม่สมบูรณ์ก็ตาม การปีนป่ายรูปเคารพเพียงเพ่ือถ่ายภาพ เป็นการไม่บังควร
นอกจากเป็นการแสดงนิสยั ทไี่ ม่ดีแล้ว ยงั เป็นการดหู ม่นิ ศาสนา และมคี วามผดิ ตามกฎหมายด้วย
การควบคมุ นกั ทอ่ งเทย่ี วนี้ ควรมคี ำ� เตอื นตดิ ไวใ้ นทเี่ หมาะสม พมิ พล์ งในแผน่ พบั หรอื
พมิ พล์ งบนบตั รผ่านประตแู ละควรด�ำเนินการอยา่ งเขม้ งวด
2.7 การควบคุมสภาพแวดล้อม สภาพแวดล้อมเป็นองคป์ ระกอบทีส่ ง่ เสริมให้โบราณสถาน
ทรงคุณค่า มีความปลอดภัยท�ำให้คนในอนาคตได้ประโยชน์ในการศึกษาหาความรู้ รวมท้ังเอ้ืออ�ำนวย
ประโยชน์ในดา้ นอ่ืนๆ ดว้ ย การควบคมุ สภาพแวดลอ้ มมแี นวทางดงั น้ี
2.7.1 การบุกรุกพื้นท่ี มักเป็นการบุกรุกพ้ืนท่ีเพื่อค้าขาย ท�ำให้สูญเสียทัศนียภาพ
หรือเกิดมลพิษทางทัศนียภาพ (Visual Pollution) รวมท้ังเกิดผลกระทบอื่นๆ ตามมา เช่น เสียง
ขยะมลู ฝอย นำ�้ เสยี จึงตอ้ งมกี ารปอ้ งกนั การบกุ รกุ พื้นท่ี เพื่อไม่ใหเ้ กดิ ปญั หาอืน่ ตามมา
2.7.2 ความสั่นสะเทือน เปน็ อนั ตรายตอ่ โบราณสถานอยา่ งมาก อาจสง่ ผลใหโ้ บราณ
สถานโยกคลอนและพังทลายลงมาในท่ีสุด จงึ ควรมีมาตรการควบคุมการใช้ยานพาหนะขนาดใหญ่ในรศั มี
ที่จะเกิดผลกระทบต่อโบราณสถาน จัดการพ้ืนที่จอดรถให้เหมาะสม งดเว้นการใช้ยานพาหนะในพื้นที่
โบราณสถานโดยไมจ่ �ำเปน็
2.7.3 มลพิษส่ิงแวดล้อม พ้ืนท่ีโบราณสถานควรเป็นพ้ืนท่ีซึ่งนักท่องเที่ยวสามารถ
นงั่ พกั ผอ่ นไดอ้ ยา่ งสงบ จงึ ตอ้ งจดั การพน้ื ทใ่ี หเ้ กดิ ความสงบมากทสี่ ดุ เทา่ ทจี่ ะทำ� ได้ โดยใชม้ าตรการปอ้ งกนั
การเกิดมลพษิ ทางเสียง มลพษิ ทางอากาศ เช่น การเกิดฝุ่น และควนั
3. การจัดการทรัพยากรการท่องเที่ยวประเภทศาสนสถาน โดยทว่ั ไปแลว้ ศาสนสถานไม่ไดม้ ี
ศกั ยภาพในการเปน็ แหลง่ ทอ่ งเทย่ี วทกุ แหง่ ศาสนสถานทม่ี ศี กั ยภาพมกั มสี ง่ิ ดงึ ดดู ใจใหน้ กั ทอ่ งเทยี่ วอยาก
เขา้ มาเยยี่ มชม เชน่ ลกั ษณะทางสถาปตั ยกรรมทง่ี ดงาม งานตกแตง่ ภายนอกและภายในทป่ี ระณตี มคี ณุ คา่
ทางดา้ นสถาปตั ยกรรมและสนุ ทรยี ภาพ เปน็ ศาสนสถานทม่ี คี วามสำ� คญั เกยี่ วเนอื่ งกบั ประวตั ศิ าสตรข์ องชาติ
ประวัติศาสตร์ของท้องถิ่น และบุคคล นอกจากน้ีนักท่องเที่ยวอาจให้ความส�ำคัญกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือ
วตั ถมุ งคลทมี่ ผี นู้ ยิ มไปกราบไหวข้ อพร การจดั การทรพั ยากรการทอ่ งเทยี่ วประเภทศาสนสถาน มแี นวทาง
ในการจดั การดังนี้ (สนิ ชัย กระบวนแสง, 2553, น. 13-15)
