Page 57 - วิถีไทย

วิถีไทยกับความหลากหลายทางสังคมและวัฒนธรรม 2-47

บรรณานุกรม

กฎหมายตราสามดวง (เลม่ 2). (2548).กรุงเทพฯ: โรงพมิ พม์ หาวทิ ยาลัยธรรมศาสตร์.
กรมศลิ ปากร. (2553). พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยธุ ยาฉบบั พันจนั ทนุมาศ (เจมิ ). นนทบุร:ี ศรีปญั ญา.
. (2555). คำ� ให้การขุนหลวงวัดประดู่ทรงธรรม: เอกสารจากหอหลวง. นนทบรุ :ี มหาวทิ ยาลยั สโุ ขทยั -

ธรรมาธิราช.
กำ� พล จ�ำปาพันธ.์ (2558). นาคยุดครุฑ: “ลาว” การเมืองในประวัติศาสตร์นิพนธ์ไทย. กรุงเทพฯ: มติชน.
. (2559). อยุธยา: จากสังคมเมอื งทา่ นานาชาติสมู่ รดกโลก. นนทบุร:ี มวิ เซียมเพรส.
โครงการพิพิธภัณฑ์ชาวเขาออนไลน์. (2560a). กะเหรย่ี ง: ประวัตแิ ละความเปน็ มา. Retrieved from: http://

www.openbase.in.th/node/648 สืบคน้ เมื่อ 5 พฤษภาคม 2560.
. (2560b). ชนเผ่าม้ง: ประวัติและความเป็นมา. Retrieved from: http://www.openbase.in.th/

node/751 สบื คน้ เมอ่ื 5 พฤษภาคม 2560.
จฬุ ศิ พงศ์ จฬุ ารตั น.์ (2553). มสุ ลิมเชอ้ื สายอนิ โด-อหิ รา่ นนกิ ายชอิ ะฮ์ในประเทศไทย: ประวตั ิศาสตรแ์ ละบทบาท

ในสงั คมไทย. กรงุ เทพฯ: ศูนยม์ ุสลมิ ศกึ ษา จฬุ าลงกรณม์ หาวทิ ยาลัย.
ชาญวิทย์ เกษตรศิริ, (บ.ก.). (2551). มอญ-เขมรศึกษา. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการต�ำราสังคมศาสตร์และ

มนุษยศาสตร.์
ชวู ทิ ย์ สุจฉายา. (2552). การอนรุ กั ษเ์ มือง. กรงุ เทพฯ: คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวทิ ยาลัยศิลปากร.
แชนดเ์ ลอร,์ เดวดิ . (2557). ประวตั ศิ าสตรก์ มั พชู า. กรงุ เทพฯ: มลู นธิ โิ ครงการตำ� ราสงั คมศาสตรแ์ ละมนษุ ยศาสตร.์
ทิพากรวงศ,์ เจ้าพระยา. (2547). พระราชพงศาวดารกรุงรตั นโกสนิ ทร์รชั กาลท่ี 3. กรุงเทพฯ: กรมศลิ ปากร.
ธิดา สาระยา. (2539). ประวตั ิศาสตร์ทอ้ งถนิ่ : ประวัตศิ าสตรท์ สี่ มั พันธก์ บั สังคมมนุษย.์ กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.
. (2545). อารยธรรม-วฒั นธรรมในสงั คมไทย. กรงุ เทพฯ: คณะอกั ษรศาสตร์ จฬุ าลงกรณม์ หาวทิ ยาลยั .
นธิ ิ เอยี วศรีวงศ์. (2550). การเมอื งไทยสมัยพระเจา้ กรงุ ธนบุรี. กรุงเทพฯ: มตชิ น.
บงั อร ปยิ ะพนั ธ.์ุ (2541). ลาวในกรงุ รตั นโกสนิ ทร.์ กรงุ เทพฯ: มลู นธิ โิ ครงการตำ� ราสงั คมศาสตรแ์ ละมนษุ ยศาสตร.์
พระราชพงศาวดารกรงุ ศรอี ยุธยาฉบับหมอบรดั เลย์. (2549). กรุงเทพฯ: โฆษิต.
ผาสขุ อนิ ทราวธุ . (2542). ทวารวด:ี การศกึ ษาเชงิ วเิ คราะหจ์ ากหลกั ฐานทางโบราณคด.ี กรงุ เทพฯ: คณะโบราณคดี

มหาวิทยาลัยศิลปากร.
. (2548). สุวรรณภมู ิ: จากหลักฐานโบราณคดี. กรงุ เทพฯ: คณะโบราณคดี มหาวทิ ยาลยั ศลิ ปากร.
ยศ สนั ตสมบตั ิ และคณะผวู้ จิ ยั . (2547). นเิ วศวทิ ยาชาตพิ นั ธ์ุ ทรพั ยากรชวี ภาพ และสทิ ธชิ มุ ชน. เชยี งใหม:่ คณะ

สงั คมศาสตร์ มหาวทิ ยาลยั เชียงใหม.่
วรรณวิภา สเุ นตต์ า. (2548). ชยั วรมนั ท่ี 7 มหาราชองค์สุดท้ายของอาณาจักรกัมพูชา ผูเ้ นรมติ ปราสาทบายน

และเมอื งนครธม. กรุงเทพฯ: มติชน.
วัณณสาส์น นุ่นสุข. (2550). สยามประเทศ การติดต่อโลกภายนอกและพัฒนาการของบ้านเมือง. กรุงเทพฯ:

สถาบันพพิ ธิ ภณั ฑ์การเรยี นร้แู ห่งชาติ.
วบิ ูลย์ ลีส้ ุวรรณ. (2521). มรดกไทย. กรุงเทพฯ: ปาณยา.