Page 101 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
P. 101
วรรณกรรมท้องถิน่ ภาคใต้ 10-91
รำ�ลึกสึนามิ 26 ธันวา 2547
ย่ีสิบหกธันวาคามามาส แล้วพุทธศาสน์ล่วงมาได้สองห้าส่ีเจ็ด
พวกเราชาวพังงาน้ําตาเล็ด แล้วมิได้เท็จน�ำมากล่าว... เล่าให้ฟัง
เวลาสิบนาฬิกาแล้วมันเกิดสึนามิ คลื่นอัปริย์รุกโรมโถมเข้าฝั่ง
ท�ำลายบ้านร้านค้าแล้วเคหาพัง แม้กระทั่งมนุษย์สัตว์น้ํามันพัดพา
บ้างรักตัวกลัวตายแล้ววิ่งกันวายวุ่น ชุลมุนท้ังชายหญิงท้ิงเคหา
ท้ิงลูกเมียและเงินทองนะของนานา คิดแต่พาเอาตัวรอด... ให้ปลอดภัย
แล้วพวกที่หนีไม่ทัน น่ีแหละคลื่นมันพัด กระหน่ําซัดชีวิตปลิดตัดษัย
บ้างทรายกลบแล้วจบจิตชีวิตไป ไม่มีใครเห็นรู้อยู่ใต้ทราย
นานนับเป็นเดือนเล่ือนเป็นปีแล้วยังไม่พบ ค้นหาศพไร้ญาติท่ีขาดหาย
รวมไทยจีนแขกฝรั่งแล้วตั้งมากมาย ท้ังหญิงชายเกรินเกรินนับหมื่นคน
แล้วคิดฟื้นฟูข้ึนให้ดังหนังมโนราห์ เพ่ือรักษาวัฒนธรรมให้ล้ํายุค
แล้วเพื่อสุขสันต์หรรษานี้หารายได้ เพ่ือชดใช้หยูกยาค่าข้าวสุก
พอเป็นเคร่ืองประโลมโลกแล้วดับโศกทุกข์ แล้วให้มีสุขท่ัวกัน
เหอ...ตลอดนิรันดร แล้วให้มีสุขทั่วกัน... ตลอดนิรันดร
(ตัดษัย = ตาย ตรงกับ “ตักษัย” ในภาษาไทยถ่ินกรุงเทพ, เกรินเกริน = กลาดเกล่ือน, หนัง
= หนังตะลุง)
กิจกรรม 10.3.4
1. จงยกตวั อย่างประวัตศิ าสตรส์ �ำคัญในท้องถนิ่ ภาคใตท้ ่ีมวี รรณกรรมทอ้ งถ่นิ บนั ทกึ ไว้ 5 กรณี
2. จงบอกว่าเพลงกล่อมเด็กต่อไปนี้ (วิมล ด�ำศรี, 2539ข, น. 66) ว่าสะท้อนประวัติศาสตร์
ลักษณะใด และคัดเลอื กคำ� ศพั ท์ภาษาไทยถน่ิ ใต้ 3 คำ� พร้อมบอกความหมาย
แตกอนเหอ เมืองคอนไม่หอนจะวุ่นวน
เทียมหรังเข้ามาปน วุ่นวนเสียส้ินทั้งวัดวา
ยังองค์ถ้านับแต่ฤกษ์ยาม ยังองค์ถ้าพล่ามแต่โศกา
วุ่นวนเสียสิ้นท้ังวัดวา ไหว้อุปัชฌาย์สึกเหอ
