Page 73 - ท้าวมหาชมพู
P. 73
ท้าวมหาชมพู 35
เสียงอันใดนี้หนอไพเราะนักหนา เพราะกว่าเสียงดุริยดนตรีของ
เราร้อยเท่าพันเท่า
“มาฆสามเณโร อาห” เจ้ามาฆสามเณรนั้นตักเตือนว่า
“มหาราช” ดกู รบพติ รผปู้ ระเสรฐิ เชญิ บพติ รเสดจ็ ไปเรว็ ๆ เขา้ เถดิ
อย่ายืนฟังเสียงอยู่นักเลย พระเจ้าชมพูบดีรู้แจ้งว่าเปนเสียงนก
แลว้ ยงิ่ พศิ วงในนำ้ พระไทย “ปรุ โต คนตฺ วา” เสดจ็ ไปเบอื้ งนา่ แตน่ นั้
ก็ได้ทอดพระเนตรเห็นนกแขกเต้าทั้งหลายอันคาบดอกพฤกษา
ชาติ เปนต้นว่าดอกจันทน์ มาแต่หิมวันตประเทศ บินตามกันมา
เปนหมู่ๆ
“ตโต คนตฺ วฺ า” เสดจ็ ไปเบอื้ งนา่ แตน่ นั้ กไ็ ดท้ อดพระเนตร
เหน็ กนิ รกนิ รที งั้ หลายอนั ตงั้ สนามฟอ้ นแลว้ ขบั รอ้ งรำฟอ้ นเลน่ โดย
อันควรแก่อัชฌาไศรย เมื่อท้าวเธอเห็นโฉมนางกินรีทั้งหลายใน
ครัง้ นัน้ กบ็ งั เกดิ ความพศิ วงทรงพระดำรหิ ว์ า่ นางทัง้ หลายเหลา่ นี้
รปู งามกวา่ ภรรยาของเราอกิ ภรรยาของเรานี้ งามเหมอื นนางเหลา่
นี้ไม่มี ท้าวเธอทอดพระเนตรเชยชมโฉมนางกินรีทั้งหลายแล้ว
“ปรโุ ตคนตฺ วฺ า” เสดจ็ มาเบอื้ งนา่ แตน่ นั้ กไ็ ดท้ รงฟงั เสยี งดรุ ยิ างค-
ดนตรีของคนธรรพ์ทั้งหลายอันประชุมกันแล้วแลดีดสีตีเป่า
บรรเลงเลน่ โดยอนั ควรแกค่ วามปราถนาแหง่ ตน ๆ ทา้ วเธอไดท้ รง
ฟังดุริยางคดนตรี ก็มีความรื่นเริงบันเทิงในพระหฤทัย ยิ่งฟัง
ก็ยิ่งเพราะยิ่งฟังก็ยิ่งพิศวง มิใคร่จะเสด็จดำเนิรสืบต่อไปได้
เจ้ามาฆสามเณรนั้นตักเตือนว่า บพิตรอย่าอยู่ช้านักเชิญ
เสดจ็ ไปไว ๆ เรว็ ๆ เขา้ เถดิ สมเดจ็ พระเจา้ ชมพบู ดเี สดจ็ มาเบอื้ งนา่
