Page 77 - ท้าวมหาชมพู
P. 77
ท้าวมหาชมพู 39
ทา้ วเธอเสดจ็ ไปเบอื้ งนา่ แตน่ นั้ กบ็ นั ลถุ งึ ตลาดผา้ นางสจุ ติ ราผเู้ ปน
ใหญใ่ นตลาดผา้ นนั้ จงึ เรยี กเลา่ วา่ “เอหิ วตถฺ มลู ํ ทตวฺ า อลงกฺ โรห”ิ
ดูกรบพิตร มาซื้อผ้าที่ร้านนี้ก่อนเถิด ผ้าดี ๆ เช่นนี้ บ้านนอก
เมืองนอกหามีไม่ บพิตรมาซื้อเอาไปประดับพระองค์เถิด
“ราชา ตํ สุตฺวา” สมเด็จพระเจ้าชมพูบดี ได้ทรงฟัง
นางสุจิตราร้องเรียกร้องหาดังนั้น ก็บังเกิดมีจิตรประฏิพรรธรัก
ใคร่ผูกพันธ์นักหนา ท้าวเธอมิอาจเดิรตรงพระองค์ไปได้ ก็เอียง
ข้างเดิรตะแคงข้างแซะไปแซะมาในกาลครั้งนั้น
เมื่อไปบันลุถึงตลาดขายเงินนั้นเล่า นางสุธรรมาอันเปน
ใหญใ่ นตลาดขายเงนิ นัน้ เลา่ กร็ อ้ งเรยี กวา่ ดกู รพระยาประเทศราช
เชิญบพิตรมาที่ร้าน ประดับประดาดอกไม้เงินเสียก่อนเถิดจึง
ค่อยไป ถึงมูลราคาจะหามิได้ เอาไปประดับเปล่า ๆ ก็เอาไปเถิด
“ราชา ตํ ทิสฺวา” พระเจ้าชมพูบดีแลเห็นนางสุธรรมา
ก็มีจิตรประฏิพรรธรักใคร่นักหนา รักก็รักอายก็อาย จิตรนั้น
ระสำ่ ระสายสิน้ สตสิ มปฤดี เดริ เอยี งขา้ งแซะไปแซะมา ยกบาทนัน้
ต่ำ ๆ สูง ๆ ไป
“สุวณฺณํ ปณํ ปาปุณิ” เมื่อไปบันลุถึงตลาดขายทองนั้น
เล่า นางสุชาตาอันเปนใหญ่ในตลาดขายทองนั้น จึงร้องเรียกว่า
ดูกรพระยาคนยากพระยาคนจน เชิญมาที่ร้านประดับประดา
ดอกไม้ทองที่ร้านนี้ก่อนเถิดจึงค่อยไป สมเด็จพระเจ้าชมพูบดี
ทอดพระเนตรเห็นนางสุชาตาวันนั้น สิ้นสติไปด้วยรูปโฉมนาง
สุชาตา ท้าวเธอมิอาจเดิรตรงไปได้ก็ค่อย ๆ ถอยหลังเดิรตะเก้
